آرمان‌شهر سپهري، اعتراض خاموش به سياست‌هاي عصر پهلوي دوم

وقتي سخن از اعتراض به ميان مي آيد بلافاصله ذهن متوجه شاعراني چون: اخوان ثالث، شاملو، كسرايي، مصدق، شفيعي‌كدكني و شاعراني از اين دست مي شود و شايد پذيرش انديشۀ اعتراض سهراب سپهري (1307-1359 هجري شمسي) به نظام اجتماعي سياسي جامعۀ عصرخود براي بسياري به سختي قابل پذيرش باشد؛ زيرا وي با هنجارگريزي در اين زمينه، شيوه اي متفاوت از ديگران را برگزيده است. رويكرد متفاوت او به اين مقوله، دريافت جنبۀ اعتراض او را براي بسياري با دشواري مواجه‌كرده است. پژوهش حاضر به بررسي دو سرودۀ او با عنوان «آب» و «پشت درياها» مي پردازد و مي كوشد با نماياندن شيوه هاي اعتراض سپهري به شناخت بُعدي از شخصيت و جهان‌بيني وي بپردازد كه تاكنون مغفول مانده است. روش پژوهش توصيفي تحليلي است و نتايج با استفاده از شيوۀ تحليل محتوا تجزيه‌وتحليل مي شود. نتايج نشان مي دهد كه سپهري با ترسيم جامعۀ مطلوب و آرماني خود مي كوشد با تقابل وضع موجود در مقابل وضع مطلوب، اعتراض خود را به وضع موجود نشان دهد.