شاخص‌هاي محيط‌هاي‌ ياددهي و يادگيري مطلوب براي دروس رشته‌هاي علوم انساني دانشگاه‌ها و ميزان توجه به آنها

پژوهش حاضر با هدف شناسايي شاخص هاي محيط هاي ياددهي و يادگيري مطلوب براي دروس رشته هاي علوم انساني دانشگاه ها و ميزان توجه به آنها انجام شد. در پژوهش حاضر، از طرح تركيبي اكتشافي متوالي از نوع ابزارسازي استفاده شد. در بخش كيفي، از روش مطالعه موردي كيفي و در بخش كمّي، از روش توصيفي – پيمايشي بهره گرفته شده است. در بخش كيفي با 20 نفر از متخصصان و اعضاي هيأت‌ علمي دانشگاه هاي كشور كه در حوزۀ محيط هاي ياددهي و يادگيري اهل نظر هستند، مصاحبۀ نيمه ساختاريافته به عمل آمد. جامعه آماري بخش كمّي دانشجويان كارشناسي دانشگاه ها بودند كه به روش خوشه اي چندمرحله اي، تعداد 360 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده هاي پژوهش در بخش كمّي از طريق پرسش نامه محقق ساخته مستخرج از بخش كيفي جمع آوري شد. براي تعيين روايي سؤال‌هاي مصاحبه و پرسش نامه از روايي صوري و محتوايي و براي برآورد پايايي پرسش نامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. براي تحليل داده هاي پژوهش در بخش كيفي از روش هاي ساختاري و تفسيري و در بخش كمّي از آمار توصيفي و استنباطي بهره گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد نه شاخص از منظر مصاحبه‌شوندگان مهم‌ترين شاخص هاي محيط هاي يادگيري بودند و مي توان از شاخص هاي شناسايي شده براي ارزشيابي و بازنگري محيط هاي ياددهي و يادگيري دروس رشته هاي علوم انساني دانشگاه ها استفاده نمود. يافته هاي كمّي نشان داد ميانگين توجه به شاخص هاي محيط هاي ياددهي و يادگيري در دروس رشته هاي علوم انساني دانشگاه ها نامطلوب بوده و نياز به توجه بيشتري دارد.