بررسي اثرات سازه زير زميني بر روي تفرق امواج لرزه اي رسيده به سطح زمين

شناخت و درك واقع‌بينانه از تفرق امواج لرزه‌اي ناشي از سازه‌هاي زيرزميني كه تحت عنوان پديده بزرگ‌نمايي در سطح زمين شناخته مي‌شود، مي‌تواند منجر به طراحي ايمن و مقاوم سازه‌هاي ساخته شده در سطح زمين شود. در پژوهش حاضر، با استفاده از نرم‌افزار تفاضل محدود FLAC مدل‌هاي مختلفي از ايستگاه مترو دايكاي كه تحت زلزله كوبه در سال 1995 به‌شدت آسيب ديد، مورد بررسي قرار گرفت. براي مطالعه پديده بزرگ‌نمايي، پاسخ‌هاي سطح زمين در دو حالت بدون سازه و با وجود سازه بررسي شد. نتايج نشان مي‌دهد كه بيشترين مقدار بزرگ‌نمايي به مقدار 2/2 در نقطه مياني سازه و بيشترين پيك شتاب در نقطه مجاور لبه سازه ثبت شد. در بين نقاط مختلف روي لايه‌هاي خاك، نقاطي كه در تماس با سازه قرار داشتند بيشترين مقدار افزايش نسبت به حالت بدون سازه را تجربه كرده‌اند. در ادامه مدل‌هاي مختلفي از سازه در ضخامت‌هاي 10 تا 70 سانتي‌متري ستون مركزي تهيه و تغيير مكان‌هاي جانبي سازه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه حداكثر تغيير مكان جانبي سازه بين كمترين و بيشترين ضخامت كمتر از 10 ميلي‌متر مي‌باشد.