آسيب‌شناسي مهارتي روساي كلانتري در بهره‌گيري از سامانه‌هاي مركز فرماندهي و كنترل

زمينه و هدف: بهره‌‌گيري مناسب از سامانه‌هاي مركز فرماندهي و كنترل در كلانتري و پاسگاه‌‌هاي انتظامي مي‌‌تواند با ارائه الگوي جرايم، تصميم‌‌سازي مناسبي را در راستاي انجام بهينه ماموريت‌‌هاي پليس ميسر سازد. بنابراين هدف از اين پژوهش، شناسايي آسيب‌هاي مهارتي روساي كلانتري‌ و پاسگاه‌‌ها در بهره‌‌گيري از سامانه‌هاي مركز فرماندهي و كنترل است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر رويكرد، در زمره پژوهش‌هاي آميخته است. در بخش كيفي، داده‌ها به‌روش كانوني و با استفاده از فن مصاحبه و در بخش كمي به روش پيمايشي با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع‌‌آوري شد. از تعداد 16 نفر از خبرگان به روش گلوله برفي و تا اشباع نظري مصاحبه انجام پذيرفت. جامعه آماري در بخش كمي را كاركنان فرماندهي انتظامي ويژه شرق استان تهران به تعداد 95 نفر تشكيل دادند. داده‌ها در بخش كيفي با استفاده از تكنيك تحليل محتوا و در بخش كمي به‌منظور تعيين شكاف بين وضعيت موجود و مطلوب مقوله‌‌هاي شناسايي شده، با استفاده از آزمون تي تك نمونه‌اي و زوجي تحليل شدند.  يافته‌ها: در تحليل يافته‌هاي بخش كيفي براي هركدام از مقوله‌‌ها 9 زيرمقوله و درمجموع 27 زيرمقوله شناسايي شد. يافته‌هاي بخش كمّي نيز بيانگر اين است كه در وضعيت موجود، با 2.52 صدم و در سطح معناداري 0.01، ميانگين آمادگي مهارتي روساي كلانتري و پاسگاه‌هاي فرماندهي انتظامي ويژه شرق استان تهران در بهره‌گيري از سامانه‌هاي مركز فرماندهي و كنترل به‌طور معناداري پايين‌تر از حد انتظار است. و در بين ابعاد مهارت، بعد رفتاري با 2.75 ، بعد ساختاري با 2.47 و بعد زمينه‌‌‌اي با 2.35 صدم به طور معناداري پايين‌‌تر از حد مورد انتظار است.  نتايج: با توجه به يافته‌‌هاي پژوهش مي‌‌توان نتيجه گرفت كه وضعيت موجود مهارت ساختاري، رفتاري و زمينه‌اي روساي كلانتري و پاسگاه‌هاي فرماندهي انتظامي ويژه شرق استان تهران در بهره‌گيري از سامانه‌هاي مركز فرماندهي و كنترل مناسب نبوده و تفاوت معناداري با وضعيت مطلوب دارد.