سرمايه اجتماعي درون‌گروهي و نقش آن در بازتوليد نابرابري اجتماعي (مطالعه موردي: شهر سنندج)

سرمايه اجتماعي به‌عنوان روابط اجتماعي، اعتماد و هنجارها داراي پيامدهاي مثبت و منفي است. كميت و كيفيت روابط در يك جامعه نقش اساسي در نوع و پيامد سرمايه اجتماعي دارد. شكل سرمايه اجتماعي در ايران بيشتر درون‌گروهي است آيا چنين سرمايه اجتماعي نقشي در بازتوليد نابرابري اجتماعي دارد.؟ روش پژوهش، كيفي و گردآوري اطلاعات با استفاده از مصاحبه عميق با 12 نفر در شهر سنندج در نيمه دوم سال 1396 انجام شده است. تحليل يافته‌ها منجر به استخراج مدل پارادايمي با سه مقوله اصلي، بستر روابط اجتماعي، سرمايه درون‌گروهي (مقوله محوري) و نابرابري اجتماعي شده است. نتايج نشان داد كه خويشاوندان زياد، روابط سنتي خانوادگي و مناسك‌هاي مرتبط با آن شرايط علّي است كه منجر به سرمايه اجتماعي درون‌گروهي شده است. اتخاذ راهبردهاي قوم‌مداري، خويشاوندگرايي و رابطه به جاي ضابطه از سوي كنشگران با شرايط زمينه‌اي اقتصادي، سياسي و فرهنگي جامعه ايران و عوامل مداخله‌كننده مانند بوروكراسي و فقدان نظارت منجر به پيامدهايي مانند پارتي‌بازي، خويشاوندسالاري و انحراف در توزيع منابع شده است كه همگي دال بر بازتوليد نابرابري اجتماعي در جامعه است. بنابراين ضررورت دارد در تحليل نابرابري اجتماعي و همچنين توزيع منابع عمومي، سرمايه اجتماعي درون‌گروهي در نظر گرفته شود.