مطالعه تأثير زمان برداشت، تيمارهاي غيرسمي و دماي انبار بر ماندگاري پس از برداشت ليموآب . Citrus aurantifolia L

به‌منظور بررسي اثر زمان برداشت، دماي انبار و تيمارهاي پوترسين، اسيدساليسيليك و اسانس‌هاي آويشن و ميخك بر ويژگي‌هاي كيفي و كمّي پس از برداشت ليموآب جهرم، اين پژوهش به‌صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي انجام شد. فاكتورهاي آزمايش شامل دماي انبارداري در سه سطح؛ دماي 3 ±22 (دماي اطاق)، 1 ±8 و1 ±4 درجه سلسيوس، تيمارها شامل پوترسين در غلظت‌هاي 1، 2 و 3 ميلي‌مولار، اسيدساليسيليك در غلظت‌هاي 200، 400 و 600 ميلي‌مولار، اسانس‌هاي آويشن و ميخك هر كدام در غلظت‌هاي 150، 300 و 450 ميلي‌گرم در ليتر و آب مقطر به‌عنوان شاهد و زمان برداشت شامل مرحله بلوغ (اوايل تغيير رنگ) و مرحله رسيدن (رنگ زرد) بودند. هر تيمار داراي چهار تكرار بود كه براي مدت دو ماه نگهداري شدند. اثر زمان برداشت، دماي انبار و نوع تيمار بر درصد كاهش وزن ميوه، درصد پوست ميوه، درصد گوشت ميوه، درصد آب ميوه، مقدار مواد جامد محلول، pH آب ميوه، ميزان اسيديته كل قابل تيتراسيون، ميزان ويتامين »ث « و درصد پوسيدگي در سطح يك درصد معني‌دار بود ولي اثرهاي متقابل زمان برداشت و دماي انبار، زمان برداشت و نوع تيمار، دماي انبار و نوع تيمار و بالاخره اثر متقابل زمان برداشت، دماي انبار و نوع تيمار بر خصوصيات مورد بررسي در سطح يك درصد معني‌دار نبودند. به‌طور كلي مرحله برداشت سبز بهترين هنگام براي برداشت، دماي 4 درجه سلسيوس به بالا براي افزايش عمر پس از برداشت اين ميوه مفيدترين دما بوده و كارآمدترين تيمار از بين تمامي تيمارها، پوترسين با غلظت‌هاي 2 و 3 ميلي‌مولار بود.