سنجش و ارزيابي نابرابري هاي كيفيت زندگي در نفت شهرها (مطالعه موردي: شهر ابادان)

كيفيت زندگي شهري رابطه مستقيمي با ويژگي هاي اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي، تسهيلات عمومي و خدمات عمومي محل زندگي افراد دارد. هدف پژوهش سنجش و ارزيابي نابرابري هاي كيفيت زندگي در نواحي شهري، نفت شهر آبادان است. روش پژوهش توصيفي تحليلي مي باشد كه از طريق اسناد و مدارك موجود با استفاده از روش كتابخانه اي و پرسشنامه اطلاعات حاصله را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. نتايج نشان داده كه تفاوت معني داري بين نواحي وابسته به صنعت نفت با ساير نواحي شهري آبادان در برخورداري از شاخص هاي كيفيت زندگي وجود دارد و تمامي نواحي در يك سطح از كيفيت زندگي برخوردار نيستند و سطح كيفيت زندگي با توجه به موقعيت مكاني، اقتصادي و نقش صنعت نفت مشخص گرديد. بطوري كه ناحيه بريم و بوارده در سطح كاملا توسعه يافته، ناحيه (4-1) و (3-2) سطح توسعه يافته، ناحيه (2-1) سطح نسبتا توسعه يافته، نواحي ( 2-3)، (1-1)، (3-1)، (1-2) و (2-2) با بيشترين تعداد در سطح كمتر توسعه يافته و نواحي(3-3)، (1-3) و (4-2) در سطح توسعه نيافته ( محروم) قرار دارند. نواحي توسعه يافته تر ( بريم ، بوارده،3-2 و 4-1 ) به لحاظ اقتصادي و اجتماعي عمدتاً نواحي وابسته به صنعت نفت مي باشند كه از لحاظ برخورداري از شاخص هاي خدمات شهري نيز در وضعيت بهتري قرار دارند كه اين مساله منجر به جدايي گزيني و نابرابري فضايي نواحي در شهر آبادان در برخورداري از شاخص هاي كيفت زندگي شده است.