طراحي و تبيين مدلي جغرافياي- منطقه اي براي توسعه رهبري در سازمان هاي دولتي ايران (مورد مطالعه: دانشگاه علوم پزشكي مازندران)

توسعه رهبري براي سازمان‌ها در محيط كسب‌وكار فعلي به يك ضرورت حياتي و استراتژيك تبديل شده‌است، مسئله اصلي كه محقق در اين پژوهش دنبال مي كند اين است كه الگوي مناسب توسعه رهبري در سازمانهاي دولتي ايران با مطالعه موردي در دانشگاه علوم پزشكي مازندران چگونه بايد باشد؟ و اين الگو داراي چه ابعاد و مولفه هايي مي باشد؟ پژوهش از نظر هدف، توسعه اي و كاربردي است ، از نظرماهيت و روش آميخته است ، كه در دو مرحله كيفي و كمي انجام گرفت، نمونه آماري در بخش كيفي شامل خبرگان دانشگاهي به تعداد 16 نفر و در بخش كمي،كاركنان دانشگاه علوم پزشكي مازندران با حجم نمونه 265 نفر تعيين گرديد. براي جمع آوري اطلاعات از روش كتابخانه اي و پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شد. روائي سوالات به تاييد خبرگان رسيد و براي تعيين پايايي از روش پايايي تركيبي استفاده شد، براي تعيين كفايت نمونه ها از آزمون تناسب كايزر – ماير و بارتلت استفاده شد،جهت تشخيص عامل هاي سازه توسعه رهبري ازروش تحليل عاملي اكتشافي و براي برازش الگو از مدل يابي معادلات ساختاري با نرم افزار SMART PLS انجام شد.بر اساس مدل مفهومي پژوهش،توسعه رهبري از طريق توسعه سه سطح: فردي، سيستمي و وضعيت و با نه معيار كه شامل رفتارهاي رهبر،شرايط شبكه، رهبري اشتراكي، يادگيري سازماني ، محيط رهبري، وضعيت اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي و با ارائه شرايط اتوكاتاليز و تنش در نظام اجتماعي باعث سازگاري مثبت سيستم مي شود.