تحليل فضايي توزيع خدمات شهري با رويكرد عدالت اجتماعي(مطالعه موردي: منطقه 11 شهر تهران)

امروزه با روند فزاينده شهرنشيني و توسعه بي ضابطه و بي شائبه شهرها توزيع عادلانه و متوازن خدمات در شهرها با چالش روبرو شده است. علاوه بر اين سياست هاي مديريتي نيز به قطبي شدن ساختار فضايي در بين نواحي شهرها منجر شده است كه كيفيت نامطلوب فضايي را در برداشته است. اين عوامل عدالت اجتماعي را در ميان فضاهاي شهري با مشكل مواجه كرده است. در اين راستا پژوهش حاضر سعي دارد توزيع فضايي خدمات شهري منطقه 11 شهر تهران باهدف سنجش عدالت اجتماعي در بين نواحي اين منطقه را بررسي كند. روش پژوهش توصيفي – تحليلي، روش جمع‌آوري اطلاعات اسنادي و ميداني و با تكنيك پرسشنامه اي است. جامعه آماري تحقيق گروه خبرگان مي باشند. حجم نمونه به تعداد 25 نفر با استفاده از روش گلوله برفي به‌ دست ‌آمده است.شاخص‌ها در قالب پرسشنامه كه داراي طيف 5 گزينه اي ليكرت بود، بين نمونه آماري توزيع گرديد. براي تجزيه‌ و تحليل داده ها از روش هاي سوارا و واسپاس استفاده‌ شده است. نتايج تحقيق نشان دهنده توزيع نامتعادل خدمات شهري در سطح نواحي منطقه 11 شهر تهران است. به‌گونه‌اي كه از نظر دارا بودن شاخص هاي خدمات شهري ناحيه دو با ضريب امتياز23.2 در رتبه اول، ناحيه سوم با ضريب امتيازي22.67 ، ناحيه يك با ضريب امتياز22.35 و در نهايت ناحيه چهارم با ضريب امتياز 22.15 به ترتيب داراي بيشترين و كمترين رتبه خدمات شهري از مجموع شاخص ها را دارا مي باشد. اين نتايج بيانگر عدم عدالت اجتماعي در توزيع خدمات شهري در منطقه 11 شهر تهران مي‌باشد.