بررسي موانع تحقق شرايط مطلوب بهسازي شهري براي معلولين در شهر اهواز

ناتوانان جسمي، معلولان و جانبازان، بخشي از افراد جامعه‌اند كه همچون سايرين نيازمند دسترسي و استفاده از امكانات و خدمات عمومي هستند. فضاهاي شهري، مكان‌هاي هستند كه به عموم شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه كالبدي و فيزيكي نبوده و در حقيقت با حضور انسان و فعاليت وي معنا مي‌يابند. هدف از اين تحقيق بررسي موانع تحقق شرايط مطلوب بهسازي شهري در ادارات براي معلولين در شهر اهوازاست. روش پژوهش، پيمايش توصيفي است. در تحليل اطلاعات اين مطالعه، بيشتر از روش‌هاي تحليل كمي و كيفي و تكنيك‌هاي آمار توصيفي و استنباطي همچون تكنيك swot استفاده شده است. يافته‌هاي پزوهش نشان مي‌دهد كه: ميانگين شاخص كالبدي برابر 2.5، ميانگين شاخص مديريتي برابر 2.5 است. همچنين، نتايج تحقيق حاصل از مدل SWOT نشان مي‌دهد مؤلفه‌هايي مانند شناسايي موانع حضور اجتماعي اقشار مختلف جامعه، نصب علايم هشداردهنده در فضاهاي عمومي براي معلولين با امتياز وزني يكسان (0.126) در اولويت‌هاي بعدي از لحاظ مناسب‌سازي فضاهاي ادارات دولتي براي معلولين و جانبازان است. برقراري تعامل سازنده بين شهرداري و بهزيستي، تصويب قانون مناسب‌سازي براي ارگان‌ها و ادارات و دستگاه‌هاي دولتي و خصوصي هر دو با امتياز وزني (0.340) مهم‌ترين نقاط فرصت پيش روي فضاهاي شهري در شهر اهواز از ديدگاه كارشناسان و مسئولين ذي ربط شناخته شد. نتيچه گيري كلي اينكه در اكثر اماكن عمومي شهري، ادارات و ساختمان‌هاي دولتي تجهيزات خاصي براي معلولان فراهم نشده است و مجموع اين عوامل، فضاي آشفته، ناسالم و فاقد ايمني و راحتي را جهت گروه‌هاي مختلف اجتماعي بويژه معلولين در اين فضاها ايجاد كرده است كه اين وضعيت نامطلوب نيازمند يك برنامه ريزي دقيق و منسجم به منظور بهبود وضع موجود و افزايش ايمني و راحتي ودر نتيجه ايجاد محيط اجتماعي سرزنده و شاد با حضور معلولين مي باشد .