بررسي تاثير آموزش جرئت ورزي بر جسارت سازگارانه و پرخاشگرانه پرستاران

Effect of Assertiveness Training on Adaptive and Aggressive Assertiveness in Nurses

زمينه جريت ورزي و ابراز وجود فعالانه و سازش پذير، يكي از مهم ترين مهارت هاي مورد نياز پرستاران جهت كاهش تعارضات بين فردي و ساختن يك ارتباط تيمي موثر در محيط پيچيده بيمارستان هاست. هدف هدف مطالعه حاضر تعيين تاثير آموزش جريت ورزي بر جسارت سازگارانه و پرخاشگرانه پرستاران است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مداخله اي، 64 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان هاي شهرستان ابهر به روش تصادفي طبقه اي در دو گروه 32نفري مداخله و شاهد وارد مطالعه شدند. بسته آموزشي جريت ورزي به صورت كارگاه آموزشي دو روزه (10 ساعت) براي گروه مداخله برگزار شد. پرسش نامه اطلاعات جمعيت شناختي و جسارت سازگارانه و پرخاشگرانه تامپسون و برنبام قبل از مداخله، بلافاصله، يك و سه ماه پس از مداخله توسط شركت كنندگان هر دو گروه تكميل شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي فريدمن، من ويتني، كاي دو و فيشر استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمرات جريت ورزي سازگارانه بلافاصله پس از مداخله (0/002=P) و يك ماه پس از مداخله (0/025=P) در دو گروه مداخله و شاهد تفاوت معناداري داشت. نمرات جري تورزي پرخاشگرانه بلافاصله پس از مداخله، يك و سه ماه پس از مداخله در دو گروه از نظر آماري تفاوت معناداري نداشت (P>0/05)، اما نتايج آزمون فريدمن حاكي از كاهش معنادار آماري در نمرات جرات ورزي پرخاشگرانه گروه مداخله قبل، بلافاصله، يك و سه ماه پس از مداخله بود (P=0/002). نتيجه گيري: دوره آموزشي جريت ورزي، نمرات جسارت سازگارانه را افزايش و جسارت پرخاشگرانه را كاهش داده است. مديران پرستاري و مسيولين ذي ربط مي توانند با هدف ارتقاي اين مهارت ارزشمند، درصدد برنامه ريزي دوره هاي آموزشي مستمر و مفيد باشند.

Background Assertiveness is one of the most important skills needed by nurses to reduce interpersonal conflict and build an effective teamwork in complex hospital environments. Objective The aim of this study was to determine the effect of an assertiveness training program on nurses’ aggressive and adaptive assertiveness. Methods In this interventional study, participants were 64 nurses working in hospitals of Abhar city in Iran, randomly divided into two groups of intervention (n=32) and control (n=32). Assertive training program was presented as a two-day training workshop (10 hours) to the intervention group, while the control group received no training. Thompson and Burnham’s Adaptive and Aggressive Assertiveness Scale were completed by the participants in both groups at baseline, immediately, one and three months after the intervention. After collecting the data, Friedman, Mann–Whitney, Chi-squared, and Fisher tests were used for their analysis. Findings The mean of adaptive assertiveness score was significantly different between the the two groups immediately (P=0.002) and 1 month after the intervention (P=0.025). The aggressive assertiveness scores were not significantly different immediately, 1 and 3 months after the intervention (P>0.05), but the results of Friedman test showed a statistically significant decrease in the aggressive assertiveness scores compared to its baseline score (P=0.002). Conclusion The assertiveness training program increased adaptive assertiveness and decreased aggressive assertiveness in nurses. Relevant authorities can design continuous and useful assertiveness training programs to promot this valuable skill in nurses.