نقش ابعاد نگرش و التزام عملي به نماز در پيش‌بيني كارآمدي خانواده و رضايت از والد بودن

نهاد خانواده، مولد نيروي انساني و معبر ساير نهادهاي اجتماعي و ركن اصلي هر جامعه به‌شمار مي‌رود و معنويت از بسترهايي است كه نقش اساسي و مهم در سلامت همه‌جانبه اعضاي خانواده ايفا مي‌كند. هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ابعاد نگرش و التزام عملي به نماز در پيش‌بيني كارآمدي خانواده و رضايت از والد بودن كارمندان ادارات دولتي شهر قاين بود. اين پژوهش از نوع توصيفيهمبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش، كليه كارمندهاي اداره‌هاي دولتي شهر قاين بودند كه از ميان آنها 250 كارمند (57 نفر زن و 193 نفر مرد) انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه‌ نگرش و التزام عملي به نماز، پرسشنامه كارآمدي خانواده (s.feqi) و رضايت والديني كانزاس (KPSS) اطلاعات لازم جمع‌آوري شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد بين ابعاد نگرش و التزام عملي به نماز (اثربخشي نماز در زندگي فردي و اجتماعي، توجه و عمل به مستحبات، التزام و اهتمام جدي براي انجام نماز، مراقبت و حضور قلب در نماز) با كارآمدي خانواده و رضايت از والد بودن رابطه وجود دارد. علاوه بر اين تحليل رگرسيون نشان داد، از بين ابعاد نگرش به نماز، بُعد مراقبت و حضور قلب در نماز، توان پيش‌بيني كارآمدي خانواده و رضايت از والد بودن را دارد. بنابراين اجراي احكام الهي با حضور قلب با كارآمدي خانواده و رضايت از والد بودن مرتبط بوده و اين تأكيدي بر اهميت نماز در زندگي انسان‌ها و توجيه شناختي و علمي قوي براي نگرش مثبت نسبت به نماز و لزوم انجام اين فريضه پربركت براي افراد است. با توجه به نتايج پژوهش، پيشنهاد مي‌شود با تأكيد بيشتر بر سبك زندگي اسلامي، بحث و تبادل‌نظر در مورد ارائه و كاربرد آن و تقويت مؤلفه‌هايي همچون اعتقادهاي مذهبي، جهت داشتن زندگي بهتر و رضايت‌بخش اقدام شود.