نقش واسطه‌اي قاطعيت جنسي در رابطه‌ي بين خودكارآمدي جنسي و طلاق عاطفي

طلاق عاطفي از مهم‌ترين آسيب‌ها و عوامل از هم گسيختگي خانواده است كه بسياري از خانواده‌ها با آن مواجه‌اند. شناخت متغيرهاي تاثيرگذار بر پديدآيي طلاق عاطفي اهميت بسزايي دارد. آگاهي از شيوه عملكرد و رابطه اين متغيرها با يكديگر در حوزه پيشگيري از طلاق عاطفي مي‌تواند روابط عاطفي زوجين را بهبود بخشد و زوجين را از اقدام به طلاق قانوني باز دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه‌اي قاطعيت جنسي در رابطه بين خودكارآمدي جنسي و طلاق عاطفي بود. 295 نفر از زنان متأهل شهرهاي گناباد، سبزوار و نيشابور در اين پژوهش شركت كردند. شركت‌كنندگان شاخص احقاق جنسي هالبرت (HISA)، پرسشنامه خودكارآمدي جنسي (SSQ) و مقياس طلاق عاطفي (EDS) را تكميل كردند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه متغير خودكارآمدي جنسي به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم تاثير دارد. همچنين نتايج نشان داد مسير خودكارآمدي جنسي به طلاق عاطفي منفي و معنادار و مسير خودكارآمدي جنسي به قاطعيت جنسي مثبت و معنادار است. نتايج تحليل مسير نشان داد كه قاطعيت جنسي در رابطه بين خودكارآمدي جنسي و طلاق عاطفي نقش واسطه‌اي دارد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نقش قاطعيت جنسي و خودكارآمدي جنسي را در بروز و تداوم طلاق عاطفي تاييد كرد. درنتيجه مي‌توان بيان كرد كه با ارائه آموزش‌هاي لازم به خانواده‌ها در جهت بهبود رفتارهاي جنسي در زوجيني كه مشكل طلاق عاطفي دارند مي‌توان تا حدودي طلاق عاطفي را كاهش داد.