اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر تحمل پريشاني و خودكنترلي زنان خيانت‌ديده

خيانت زناشويي به‌عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل آسيب‌رسان براي زوج ها و خانواده ها و هم‌چنين پديده اي رايج براي درمانگران حوزه خانواده و ازدواج مطرح است و تأثير بسزايي بر همسر آسيب‌ديده از خيانت مي گذارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تحمل پريشاني و خودكنترلي زنان خيانت‌ديده انجام شد. پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. از تمامي زنان خيانت‌ديده كه در 6 ماه اول سال 1398به دفتر مشاوره خانواده در منطقه 3 شهر تهران مراجعه كردند، 34 زن به‌صورت دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش طي 8 جلسه تحت تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند. از شركت‌كنندگان پژوهش درخواست شد ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل مقياس هاي تحمل پريشاني (DTS) و خودكنترلي (CSC) را در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون تكميل كنند. نتايج پژوهش حاضر نشان داد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش تحمل پريشاني و خودكنترلي زنان خيانت‌ديده تأثير معناداري (0001/0 =p ) دارد. با توجه به يافته هاي به‌دست‌آمده در اين پژوهش، مي توان نتيجه گرفت كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) مي تواند به‌عنوان يك روش مداخله اي براي خيانت زناشويي به‌عنوان يكي از روش هاي مداخله در جلسات درماني و مشاوره اي مورد استفاده قرار گيرد.