اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براجتناب تجربه اي مادران داراي كودكان اتيستيك

هدف از اين پژوهش تعيين ميزان اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براجتناب تجربه اي در مادران داراي كودكان اتيستيك شهر اهواز بود. جامعۀ آماري اين پژوهش كليه مادران داراي كودك اوتيسم شهراهواز بود كه از جامعه مذكور 30 نفر از مادران داراي كودك اوتيسم به صورت روش هدفمند انتخاب شدند. پس از انتخاب نمونه افراد به‌صورت تصادفي در دوگروه آزمايش(15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسيم شدند. طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه ومرحله پيگيري بود. گروه آزمايش مداخله مبتني بر پذيرش وتعهد را در 8 جلسه 90 دقيقه اي در هر هفته يك جلسه دريافت كردند؛ اما گروه گواه مداخله اي دريافت نكردند ودو ماه بعد مرحله پيگيري انجام شد. ابزار اندازه گيري پرسشنامه پذيرش و عمل نسخۀ دوم بوند و همكاران (2011) بود. داده هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل كوواريانس يك متغييره تحليل شد. نتايج نشان داد كه بين نمرات گروه آزمايش و گواه در اجتناب تجربه اي تفاوت معني دار وجود دارد و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بركاهش اجتناب تجربه اي در مادران داراي كودكان اتيستيك اثربخش است.