استخراج منابع فسيلي و سرمايه ‌گذاري سوخت جايگزين: يك تعامل راهبردي

در اقتصاد منابع تجديدناپذير، كشورهاي واردكننده براي كاهش وابستگي به عرضه كنندگان منبع و غلبه بر محدوديت منابع به دنبال كشف فناوري پشتيبان هستند. كشورهاي صادركننده نفت نيز بايد امكان ظهور فناوري‌هاي جايگزين را در تصميم گيري سياست‌هاي استخراج در نظر بگيرند. بنابراين، وضعيت بين كشورهاي صادركننده منبع و كشورهاي واردكننده به ذات يك وابستگي متقابل راهبردي است. در اين پژوهش، يك بازي پويا بين خريدار و فروشنده منبع تجديدناپذير در نظرگرفته مي شود كه در آن فروشنده مقدار عرضه را مشخص مي‌كند و خريدار مي‌تواند در هر زمان تصميم به سرمايه گذاري در كالاي جانشين بگيرد. كالاي جانشيني كه خريدار توسعه مي‌دهد هيچ آلودگي توليد نمي‌كند و به نفع محيط زيست است، در نتيجه مطلوبيت بيش تري براي خريدار فراهم مي‌كند. در تعادل حلقه بسته، نتيجه مي‌گيريم به دليل اين كه سوخت عرضه شده توسط فروشنده و سوخت جانشين به طور كامل همگن نيستند و سوخت جايگزين مطلوبيت بيش تري براي مصرف كننده دارد، زمان سرمايه گذاري خريدار به طور قطعي مشخص نيست و با توجه به ميزان هزينه سرمايه گذاري و اثر مثبتي كه كالاي جانشين بر محيط زيست دارد، زمان سرمايه گذاري مي‌تواند متغير باشد، اما بسيار محتمل است كه پيش از اتمام منبع اين امر صورت گيرد.