بررسي مجاز مفهومي در زبان كُردي با توجه به اشعار شيركو بي كس: رويكردي شناختي

در اين جستار نگارنده قصد دارد براساس رويكرد شناختي انواع مجازهاي مفهومي را در زبان كُردي بررسي نمايد. داده هاي پژوهشِ حاضر، اشعار موجود در كتاب اينك دختري سرزمين من است (2011)، سرودة شيركو بي كس شاعر معاصر كُرد مي باشند. پرسش هاي اصلي پژوهش عبارتند از؛ استفاده از كدام نوع از مجازهاي مفهومي در زبان كُردي بيشتر رايج مي باشد و آيا مجازهاي مورد استفاده در زبان كُردي منطبق بر نظرية مجازهاي مفهومي در ديدگاه شناختي هستند. پژوهش حاضر با تكيه بر نظريات ليكاف و جانسون (1980) و كووچش (2010)، به روش كيفي صورت گرفته است و گردآوري داده ها به شيوة كتابخانه اي مي باشد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه استفاده از انواع مختلف مجازهاي مفهومي در كلام و فرهنگ مردمان كُرد در كنار ساير ساز وكارهاي شناختي پديده اي بارز مي باشد، كه در اين ميان مجازهاي «جزء به كل» و «ظرف به جاي مظروف»، داراي بيشترين بسامد تكرار هستند. از ديگر دستاوردهاي پژوهش مي توان به اين مطلب اشاره كرد كه مجازهاي به كار رفته در اين اشعار و به تبع آن مجازهاي روزمرة مورد استفاده در زبان كُردي كاملاً منطبق بر نظرية مجازهاي مفهومي ليكاف، جانسون و كووچش هستند.