شناسايي آسيب ها و بدكاركردي هاي روانشناختي دانشجويان مشروطي: مطالعه اي پديدارشناسي

مقدمه: مشروط شدن، يكي از مشكلات رايج در بين دانشجويان دانشگاهي است كه با گستره اي از آسيب هاي روانشناختي و بين فردي همراه است و عملكرد فرد را با اختلال مواجه مي كند. هدف پژوهش حاضر بررسي كيفي آسيب ها و بدكاركردي هاي روانشناختي دانشجويان مشروطي بود. روش كار: اين مطالعه به روش كيفي و با استفاده از رويكرد پديدارشناسي تفسيري انجام گرديد. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش شامل تمام دانشجويان مشروطي مقطع ارشد در دانشگاه علامه طباطبايي در سال هاي 1396-1394 بود. روش نمونه گيري نيز نمونه گيري هدفمند بود كه طي آن از بين جامعه موردنظر تعداد 16 نفر براي شركت در پژوهش انتخاب شدند و موردِ مصاحبه قرار گرفتند. همه مصاحبه ها ضبط و سپس خط به خط دست نويس شد و در نهايت با استفاده از روش تحليل تفسيري Diekelmann و همكاران تحليل گرديد. نتايج: 16 مصاحبه نيمه ساختاريافته انجام شد و تحليلِ داده هايِ حاصل از مصاحبه منجر به شناسايي و طبقه بندي شش مضمون اصلي (آشفتگي ها و ناراحتي هاي روانشناختي، هيجانات ادراكي ناخوشايند، خلل هاي ذهني _ شناختي، سوگ حل نشده، عزت نفس پايين، شكست ها و ناخوشايندي هاي ارتباطي) و 26 مضمون فرعي در زمينه ي آسيب ها و بدكاركردي هاي روانشناختي دانشجويان مشروطي گرديد. نتيجه گيري: با تكيه بر نتايج حاصل بايستي برنامه هاي كاركردي با هدف اصلاح و بهبود آسيب ها و بدكاركردي هاي روانشناختي رايج در بين دانشجويان مشروطي طراحي و اجرايي گردد و بدين شكل كارآيي آن ها در رسيدگي به وظايف و تكاليف تحصيلي خود افزايش يابد.