شناسايي و اولويت‌بندي سازه‌هاي بهبود كيفيت خدمات آموزشي دانشگاه‌هاي دولتي با استفاده از رويكرد تلفيقي ويكور فازي و مدل‌سازي ساختاري تفسيري (ISM) (مطالعه موردي: دانشگاه لرستان)

يكي از مهم‌ترين معيارهاي برتري دانشگاه‌ها در نظام‌هاي ارزيابي و رتبه‌بندي، كيفيت آموزش‌هاي ارائه‌شده به‌وسيله آنان است. هدف از اجراي پژوهش حاضر، شناسايي سازه‌هاي بهبود كيفيت خدمات آموزشي و بررسي اولويت هر يك از معيارها بر كيفيت خدمات آموزشي دانشگاه لرستان است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش پژوهش پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش همه اعضاي هيئت ‌علمي دانشگاه لرستان به تعداد 321 نفر بوده كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 175 نفر از آنان به‌صورت تصادفي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. به‌منظور گردآوري داده‌ها از دو پرسشنامه براي رتبه‌بندي و سطح‌بندي سازه‌هاي مؤثر بر كيفيت خدمات آموزشي استفاده ‌شده است. در پژوهش حاضر با توجه به مطالعات انجام گرفته و ادبيات پژوهش، 30 عامل مؤثر بر بهبود كيفيت خدمات آموزشي شناسايي شدند. عوامل مؤثر بر بهبود كيفيت خدمات آموزشي با استفاده از تكنيك ويكور فازي، رتبه‌بندي و سپس مهم‌ترين عوامل با استفاده از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري (ISM) سطح‌بندي شدند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه سازه‌هاي «وضعيت دانشجو (مكان، زمان، استعداد فردي)، تأمين منابع مالي دوره‌هاي آموزشي و استفاده از مدرسان باتجربه» از اساسي‌ترين عوامل مؤثر بر بهبود كيفيت خدمات آموزشي هستند كه بايد در وهله اول بر آنها تأكيد شود.