بازنگري طبقه‌بندي اقليمي كشور ايران بر پايۀ متغيرهاي اقليمي

هدف پژوهش حاضر تعيين تنوع اقليمي كشور ايران بر پايۀ متغيرهاي ضريب خشكي هوا، شرايط دماي سردترين و گرم ترين ماه سال و همچنين پراكنش بارندگي در دورۀ گرم و سرد سال است. به اين منظور، ميانگين ماهانه و سالانۀ دماي هوا، بيشينه و كمينۀ دماي هوا، تبخير و تعرق پتانسيل و بارش 303 ايستگاه‌ هواشناسي در گسترۀ كشور ايران فراهم شد. در آغاز ضريب خشكي سالانۀ هر محل به كمك شاخص خشكي توصيه شده برنامه محيط زيست سازمان ملل متحد (UNEP) محاسبه شد. سپس ويژگي ‌هاي دماي هواي گرم ترين و سردترين ماه سال كد گذاري شد. نتايج نشان دهنده تنوع اقليمي بسيار زياد در گسترده كشور ايران است. در اين مدل، اقليم ايران به 27 طبقه تقسيم مي ‌شود. بر پايۀ شاخص خشكي هوا، كشور ايران داراي هفت اقليم است. تعداد 30 شهر داراي اقليم فراخشك است. اين طبقه اقليمي داراي سه قلمرو آب و هوايي است و حدود 3/4% مساحت كشور را اشغال كرده است. اقليم خشك با 5پنج قلمرو آب و هوايي، حدود 23/7% كشور را در بر گرفته و بر 95 شهر تسلط دارد. اقليم نيمه خشك با شش قلمرو آب و هوايي، حدود 39/6% را در بر گرفته و بر 113 شهر سايه انداخته است. اقليم خشك نيمه مرطوب با 4 قلمرو آب و هوايي و حدود 17/3% بر 30 شهر سيطره دارد. تعداد 9 شهر داراي اقليم نيمه مرطوب و با سه قلمرو آب و هوايي حدود 8/9 % را به خود اختصاص داده است. اقليم مرطوب با چهار قلمرو آب و هوايي و حدود 5/8% بر 13 شهر حاكم است. اقليم بسيار مرطوب با دو قلمرو آب و هوايي حدود 1/3% را به خود اختصاص داده و نمايندۀ طبقه اقليمي 12 شهر است.