بررسي فلور بيابان لوت در خراسان جنوبي

اولين چيزي كه در ارتباط با بيابان به ذهن مي رسد، نبود يا كمبود آب و پوشش گياهي است. اگرچه تعداد گونه ‌هاي گياهي در بيابان ‌ها بسيار محدود است، اما طي قرن ها به بقا خود ادامه داده و سازگاري يافته ‌اند. به دليل سختي ورود به بيابان لوت در يك صد سال اخير پژوهش‌هاي اندكي در مورد گونه‌ هاي گياهي انجام شده و به همين دليل در سال 1396 تا 1397 طي پايش ميداني تمام گونه ‌هاي گياهي چند سالۀ بيابان لوت در محدودۀ خراسان جنوبي شناسايي شد. در مجموع، شش گونه متعلق به چهار جنس و سه خانواده شناسايي شدند. جنس Chenopodiaceae با سه گونه،Poaceae  با دو گونه وPolygonaceae  با يك گونه به ترتيب 50%، 33/3 % و 16/66 % فلور منطقه را به خود اختصاص دادند و دو جنس Stipagrostis  و Haloxylon  هر كدام داراي دو گونه بودند. تحليل پراكنش جغرافيايي نشان داد كه گونه ‌هاي ايرانتوران و صحارا سندي به نسبت مساوي حضور دارند. بيشترين پراكنش شامل: سفيد تاغ Haloxylon persicum Bge. ex Boiss. Buhes ، سياه تاغ Haloxylon ammodendron Bunge ex Fenzl و سبط  Stipagrostis plumosa Munro exT. Anderson در شمال و شمال ‌شرق و بيشترين پراكنش اسكنبيل Calligonum comosum L’Hér  در غرب لوت مشاهده شد. خشكسالي ‌هاي 18 ساله اخير موجب تشديد خشكيدگي گونه ‌هاي تاغ و اسكنبيل در بسياري از مناطق لوت شده است؛ اما افزايش بارش ‌هاي سال 1397 لوت باعث اميدواري براي ادامه حيات اين درختچه ‌ها و نيز حضور بيشتر گونه ‌هاي سبط گرديد.