مقايسه روابط ابژه‌اي، ذهنيت‌هاي طرحواره‌اي و آسيب دوران كودكي در افراد داراي نشانگان اختلال‌هاي شخصيت مرزي و شخصيت وسواسي- جبري

هدف پژوهش حاضر مقايسه ذهنيت هاي طرحواره اي، آسيب دوران كودكي و روابط ابژه اي در افراد داراي نشانگان اختلال شخصيت مرزي و شخصيت وسواسي جبري بود. روش پژوهش علي مقايسه اي و جامعه آماري اين پژوهش شامل تمام افراد مراجعه كننده به مراكز مشاوره دولتي و خصوصي در شهر تهران در سال 1398 بود كه از ميان آن ها براساس خط برش پرسشنامه چندمحوري ميلون 90 نفر با نشانگان شخصيت مرزي و 90 نفر با نشانگان شخصيت وسواسي جبري به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه چند محوري باليني ميلون (1983) (MCMI)؛ پرسشنامه ذهنيت هاي طرحواره اي لوبستال و همكاران (2010) (SMI)؛ پرسشنامه آسيب كودكي برنستاين و همكاران (۱۹۹۴) (CTQ) و پرسشنامه روابط موضوعي و واقعيت آزمايي بل (1986) (BORRTI) بود. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس تحليل شدند. افراد دچار نشانگان اختلال شخصيت مرزي در مؤلفه‌هاي ذهنيت كودك عصباني (0.05 P)، ذهنيت كودك تكانشي (0.01 P)، ذهنيت كودك بي‌انضباط (0.05 P)، ذهنيت خودبزرگ‌منش (0.01 P)، سوءاستفاده عاطفي (0.05 P)، غفلت عاطفي (0.01 P)، خودمحوري (0.05 P) و دلبستگي ناايمن (0.01 P) ميانگين نمره هاي بالاتري نسبت به افراد دچار نشانگان اختلال شخصيت وسواسي جبري كسب كردند. افراد دچار نشانگان اختلال شخصيت وسواسي جبري در مؤلفه‌هاي ذهنيت محافظ بي‌تفاوت (0.01 P)، ذهنيت والد تنبيه گر (0.05 P) و ذهنيت والد پرتوقع (0.01 P) و بي‌كفايتي اجتماعي (0.01 P) ميانگين نمره هاي بالاتري افراد دچار نشانگان اختلال شخصيت مرزي كسب كردند. براساس نتاج پژوهش حاضر، به نظر مي رسد كه روابط ابژه اي، ذهنيت هاي طرحواره اي و آسيب هاي دوران كودكي در شكل گيري نشانگان اختلال شخصيت مرزي و شخصيت وسواسي جبري نقش دارند.