روش‌شناسي مطالعات سبك در طرح و نقش قالي ايران

قالي ايران متناسب با فرهنگ و اقليم جوامع توليدكننده ويژگي‌هاي فني و بصري متنوعي را به خود گرفته است. چگونگي شناخت علمي و روشمند اين ويژگي‌ها و قواعد شكل دهنده آنها يكي از مباحثي است كه همواره مورد توجه پژوهش‌گران بوده است. مسئله اصلي تحقيق، پراكندگي و شخصي بودن روش‌هاي تحليل و تحقيق در طرح و نقش قالي‌ها است. اين پراكندگي باعث شده است تا ارزيابي، تأييد و تعميم يافته‌هاي پژوهش‌هاي حوزه قالي از دقت و اعتبار لازم و كافي برخوردار نباشد. با توجه به توانمندي دانش سبك‌شناسي در مطالعه و گونه‌بندي انواع هنرها، محققان همواره بر ضرورت به كارگيري قابليت اين دانش در شناخت قالي‌ها تأكيد داشته‌اند. هدف از پژوهش حاضر، ارائه يك روش‌شناسي علمي جهت انجام مطالعات سبكي در طرح و نقش قالي‌ها مي‌باشد. با توجه به اينكه، ماهيت و چگونگي يافتن صفات سبك و نيز چگونگي تغيير سبك‌ها محور مطالعات سبكي را تشكيل مي‌دهند، از اين رو سؤالات اصلي پژوهش بر شناخت مفاهيم و اصطلاحات تخصصي دانش سبك‌شناسي در فرش، مراحل انجام مطالعات سبكي روش‌مند در طرح و نقش قالي‌ها و شناخت عوامل مؤثر در تغيير سبك‌هاي طراحي قالي تمركز دارند. نتايج نشان دادند، مفاهيم و بنيان‌هاي دانش‌سبك‌شناسي قابل تطبيق با بنيان‌هاي نظري فرش‌ها هستند لذا مي‌توان از قابليت‌هاي دانش سبك‌شناسي، در سبك‌شناسي قالي‌ها و شناخت و تبيين عوامل مؤثر در ظهور و افول انواع سبك‌هاي طراحي استفاده كرد. اين پژوهش به لحاظ نوع داده‌ها كيفي، براساس نوع نتيجه كاربردي و از نظر روش پژوهش توصيفي-تحليلي مي‌باشد كه با استفاده از داده‌هاي حاصل از منابع كتابخانه‌اي و تجربيات ميداني محقق به انجام رسيده است.