تاثير افزايش قيمت‌هاي برق در اثرات بازگشتي ناشي از افزايش كارايي برق در ايران با استفاده از مدل تعادل عمومي قابل محاسبه

هدف اصلي سياست‌هاي افزايش كارايي حامل‌هاي انرژي، كاهش مصرف انرژي است اما اين هدف به دليل وجود اثرات بازگشتي محدود مي‌شود در ادبيات اقتصاد انرژي دو دسته از ابزارهاي غيرقيمتي و قيمتي براي كاهش اثرات بازگشتي مطرح مي‌شود. در ميان ابزارهاي قيمتي اعمال ماليات بر انرژي به عنوان يك روش مطلوب مطرح مي‌شود. در اين مقاله تلاش شده است با استفاده از ماتريس حسابداري اجتماعي سال 1390 و مدل تعادل عمومي محاسبه‌پذير اثرات بازگشتي در دو سناريو افزايش 10 درصد كارايي برق و افزايش همزمان 10 درصد كارايي و10 درصد قيمت برق، اثرات بازگشتي برآورد شود. نتايج مدل حاكي از آن است كه اثرات بازگشتي انرژي در صورت افزايش كارايي، 112 درصد است و ميزان مصرف انرژي نه تنها كاهش نمي‌يابد بلكه 1.2 درصد افزايش مي‌يابد اما در صورت افزايش قيمت و كارايي، اثرات بازگشتي به 99 درصد كاهش مي‌يابد. اثرات بازگشتي بالاي مشاهده شده در صورت اعمال سياست افزايش كارايي به تنهايي، به دليل كاهش قيمت نسبي انرژي و درنتيجه افزايش مصرف آن است چراكه سياست افزايش كارايي سبب ترغيب 0.04 درصدي سطح فعاليت‌هاي اقتصادي بخش‌هاي توليدي نيز مي‌شود همچنين صادرات در اين سناريو نيز 0.3 درصد رشد مي كند. در مقابل در سياست افزايش همزمان كارايي و قيمت برق، سطح مصرف 0.1 درصد و سطح فعاليت بخش‌هاي توليدي 0.08 درصد و صادرات 0.05 درصد كاهش خواهد يافت.