اثر سرمايه اجتماعي بر كارايي مخارج دولت در ايران

در اين مقاله اثر سرمايه اجتماعي بركارايي مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت طي دوره زماني 1396-1364 مورد بررسي قرار مي گيرد. بدين منظور جهت برآورد سرمايه اجتماعي از رويكرد علل چندگانه آثار چندگانه( MIMIC) و جهت برآورد كارايي مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت از رويكرد تحليل پوششي داده ها (DEA) و تحليل پوششي داده هاي بوت استرپ استفاده مي شود و در ادامه اثر سرمايه اجتماعي بر كارايي مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت با الگوي رگرسيون پروبيت كسري مورد سنجش قرار مي گيرد. نتايج حاصل از برآورد سرمايه اجتماعي نشان مي دهد، روند آن در كشور نزولي است. همچنين نمرات كارايي مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت حكايت از آن دارد كه به طور متوسط مخارج دولت در اين دو بخش ناكارآمد است. يافته هاي الگوي پروبيت كسري نشان مي دهد كه اثر سرمايه اجتماعي بر كارايي مخارج دولت در اين دو بخش مثبت و معني دار است. همچنين تأثير متغيرهاي درآمد سرانه، رشد اقتصادي، اندازه دولت، تورم و درجه بازبودن تجاري بركارايي مخارج دولت در بخش آموزش و بهداشت متفاوت است. به عنوان مثال تأثير رشد اقتصادي بر كارايي مخارج آموزش و بهداشت دولت مثبت است، در حالي كه در مورد متغير اندازه دولت اين اثر منفي است.