بررسي پتانسيل استفاده از هالوفيت‌ها به عنوان علوفه دام (مطالعه موردي: مراتع حاشيه حوض سلطان قم)

از عوامل مهم و تاثيرگذار بر توليدات دامي در مناطق خشك مي توان به محدوديت منابع آبي، افزايش شوري و فقدان مواد غذايي اشاره كرد. گونه هاي هالوفيت در زيستگاه‌هاي شور به عنوان منابع جايگزين علوفه از اهميت ويژه اي برخوردارند. كيفيت علوفه يكي از عواملي اصلي تعيين كننده نيازهاي غذايي دام و متعاقباً ظرفيت چرايي مرتع است. تعيين كيفيت علوفه گونه هاي مرتعي، جهت مديريت صحيح مراتع لازم و ضروري است. كيفيت علوفه، در مكان ها و زمان هاي مختلف، متفاوت بوده و عوامل مختلفي بر روي آن تاثيرگذار هستند. از جمله اين عوامل مي توان به مراحل مختلف فنولوژي اشاره كرد. آگاهي از كيفيت علوفه شورروي ها در هر مرحله فنولوژيك علاوه بر اينكه به بهره برداران در مناطق خشك و بياباني كمك مي‌كند تا گونه هاي گياهي مناسب را براي كاشت در برنامه هاي شورورزي انتخاب نمايند، بلكه باعث مي شود زمان مناسب چرا براي دستيابي به عملكرد بيشتر دام در اراضي شور نيز تعيين شود. در اين تحقيق، اثر مراحل مختلف فنولوژيك بر هشت فاكتور موثر در كيفيت علوفه سه گونه مرتعي Halocnemum strobilaceum M.B. ، Nitraria schoberiL. و Suaeda aegyptiaca Zoh. بررسي شد. نمونه هاي گياهي در سه مرحله فنولوژيك شامل رشد رويشي، گلدهي و بذردهي از اراضي شور حاشيه حوض سلطان در استان قم جمع آوري شدند. داده‌ها به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي تجزيه واريانس شدند. مقايسه ميانگين ها با آزمون چند دامنه اي دانكن انجام شد. نتايج نشان داد كه اثر گونه و مراحل فنولوژيك بر كيفيت علوفه در سطح آماري يك درصد معني‌دار بود. حداكثر كيفيت علوفه در مرحله رشد رويشي به دست آمد و پس از آن كيفيت علوفه تا مرحله بذردهي كاهش پيدا كرد. به طور كلي، نتايج اين تحقيق حكايت از برتري گونه  Ha. strobilaceum  از نظر ارزش غذايي نسبت به دو گونه Ni. schoberi و Su. aegyptiaca داشت، به طوري كه مي تواند به عنوان منبع جديد علوفه در اراضي تحت تاثير شوري كه ساير منابع علوفه امكان رشد و توليد در اين اراضي را ندارند در نظر گرفته شود.