بررسي استقرار دو گونه پهن برگ گراموز (Helianthemum lippii) و هرش (Taverniera cuneifolia) در استان هرمزگان

گونه‌هاي پهن‌برگ گراموز (lippii Helianthemum) و هرش (Taverniera cuneifolia) از گونه‌هاي مهم مرتعي استان هرمزگان هستند. به منظور بررسي استقرار اين گونه‌ها، اين بررسي در ايستگاه آبخيزداري و منابع طبيعي حوزه معرف و زوجي دهگين (استان هرمزگان) در حدود جغرافيايي 29 ’12 °57 طول شرقي و 6 ’46 °27 عرض شمالي از سال 1393 به مدت سه سال انجام شد. سه روش بذركاري در فارو، بذركاري در پيتينگ و بذركاري در هلالي‌هاي آبگير در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در نرم‌افزار SAS مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين سامانه‌هاي آزمايشي، گونه‌ها گياهي مورد استفاده و همچنين اثر متقابل سامانه و گونه تفاوت معني‌دار آماري وجود دارد. گونه‌هاي گياهي گراموز و هرش در سطح پنج درصد، سامانه‌هاي آبخيزداري هلالي آب‌گير، پيتينگ و كنتور فارو در سطح يك درصد و همچنين اثر متقابل سامانه و گونه تفاوت معني‌دار آماري در سطح يك درصد نشان دادند. بيشترين درصد استقرار گونه‌ها در سامانه هلالي آب‌گير با 27.1 درصد و كمترين آن مربوط به سامانه پيتينگ با 3.2 درصد بود. بررسي اثر متقابل سامانه و گونه در ميزان استقرار گونه‌هاي‌ هرش و گراموز در سامانه‌هاي مختلف نشان داد كه بيشترين درصد استقرار مربوط به گونه هرش با 31.2 درصد در سامانه هلالي آبگير بود و بعد از آن بيشترين درصد استقرار مربوط به گونه گراموز با 22.9 درصد نيز در همين سامانه بود. كمترين استقرار مربوط به سامانه كنتور فارو با 2.1 درصد براي گونه هرش و سامانه پيتينگ با 2.1 درصد براي گونه گراموز بود.