بررسي آبشستگي موضعي پي در سرريزهاي كليدپيانويي تيپA با تاج جانبي زيگزاگي

پژوهش حاضر با مدل‌سازي فيزيكي دو شكل از پروفيل تاج سرريز كليد پيانويي استاندارد (تيپA) و تاج زيگزاگي در 2.5 سيكل انجام شد. الگوي زيگزاگ با 9 تكرار از سينوس كامل به دامنه ارتفاع 1 سانتي‌متر در طول تاج جانبي طراحي گرديد. عمق نسبي بحراني جريان روي تاج سرريز مطابق با محدوده تغييرات دبي عبوري در بازه (2 0.1) و بستر رسوبي با دو دانه‌بندي غيرچسبنده (6.67 و 2.13 =d50/p) انتخاب گرديد. همچنين؛ براي انجام تحليل ابعادي از روش پاي باكينگهام استفاده شد. نتايج نشان داد كه حداكثر عمق گودال آبشستگي با كليدپيانويي شدن سرريز لبه‌تيز خطي به طور تقريبي 31 درصد كاهش يافته است. با زيگزاگي شدن تاج جانبي سرريز كليدپيانويي استاندارد (تيپA)، نشان داده شد كه طول گودال آبشستگي با افزايش 15 درصدي و عمق تعادل آبشستگي با كاهش 12 درصدي نسبت به مدل شاهد رخ داده است. علاوه بر اين؛ در مقادير حداكثر عمق نسبي بحراني hc/P و تراز پاي‌آب hd/P نسبت به مقادير حداقلي، مقدار حداكثر عمق آبشستگي به ترتيب 73 درصد افزايش و 90 درصد كاهش مي‌يابد. همچنين، مشاهده شد كه مقادير آبشستگي در رسوبات ريزدانه 68 درصد بيشتر از رسوبات درشتدانه رخ داده است. روند انتقال رسوب در گودال و پشته رسوبي با افزايش عدد فرود ذره، افزايشي است. در بازه عدد فرود ذره 2.7-2.1= Frd50 براي سرريزهاي كليد پيانويي به طور متوسط مقادير عمق و طول گودال آبشستگي با 10 درصد كاهش و 22 درصد افزايش برآورد شده است.