مطالعه عددي تأثير تغيير پارامترهاي هندسي آبگير و آرايش صفحات مستغرق بر ضريب پادرسوبي آبگير

آبگيرهاي جانبي براي انحراف آب از مسير اصلي به كار مي‌روند. از موارد مهم در طراحي آبگيرها، تأمين شرايطي است كه حداكثر آبگيري به همراه حداقل رسوب فراهم شود. علاوه بر آبگيري از قوس خارجي رودخانه، استفاده از صفحات مستغرق به منظور منحرف كردن بار بستر از دهانه آبگير توصيه شده است. در پژوهش حاضر 27 مطالعه عددي به منظور بررسي تأثير استفاده از صفحات مستغرق در مقدار ضريب پادرسوبي آبگير صورت گرفته است. مطالعات در سه دسته 9 تايي انجام شده است. دسته اول بدون صفحات مستغرق، دسته دوم دو رديف صفحه مستغرق در بالادست آبگير نصب شدند (طرح 1) و در دسته سوم، چهار رديف صفحه مستغرق هم در بالادست و هم درمقابل دهانه آبگير (طرح 2) قرار داده شدند. در هر دسته پارامترهاي نسبت عرض آبگير به عرض آبراهه اصلي، موقعيت آبگير در قوس، زاويه آبگيري و نسبت ارتفاع آستانه به عمق جريان تغيير داده شد. نتايج نشان داد طرح 1 منجر به كاهش 15 درصدي مقدار رسوب وارد شده به آبگير نسبت به حالت بدون صفحه شده است، در حاليكه طرح 2 به طور متوسط كاهش 46 درصدي مقدار رسوب وارد شده به آبگير را نسبت به حالت بدون صفحه به همراه داشته است. همچنين بيشترين ضريب پادرسوبي آبگير مربوط به طرح 2 و در حالتي است كه در آن عرض آبگير 0.15 عرض آبراهه اصلي، موقعيت آبگير در فاصله 0.65 زاويه مركزي قوس از ابتداي قوس، زاويه آبگيري ◦70 و نسبت ارتفاع آستانه به عمق جريان 0.234 باشد.