بررسي كارايي جاذب‌هاي رزين آنيوني،پرليت و زئوليت كلينوپتيلوليت در كاهش ورود فلزات سنگين به تالاب ميقان

تالاب ميقان اراك يكي از زيستگاه هاي مهم پرندگان مهاجر مي‌باشد كه در سال هاي اخير حيات آن با چالش هاي جدي مواجه بوده است. در اين پژوهش به بررسي وضعيت فلزات سنگين آب ورودي به تالاب و راهكارهاي كاهش آن‌ها پرداخته شد. در ابتدا آزمايش ICP براي تعيين وضعيت فلزات سنگين آب تالاب انجام گرديد. سپس براي بررسي كاهش فلزات سنگين (سرب، نيكل و كروم) از سه تيمار رزين آنيوني، زئوليت كلينوپتيلوليت و پرليت با دو تكرار استفاده شد. بدين منظور، از يك سري ستون‌هايي به ارتفاع يك متر و قطر 160 ميليمتر استفاده شد. لوله‌ها تا ارتفاع 70 سانتي‌متر از مواد جاذب پر شدند و از منبعي كه پساب مصنوعي در آن ساخته شده، پساب وارد هر يك از ستون‌هاي آزمايش شد. سپس در زمان‌هاي پنج دقيقه، 30 دقيقه، يك ساعت، دو ساعت، چهار ساعت از ورودي و خروجي آب استوانه‌ها نمونه‌برداري صورت گرفت. نمونه‌ها به آزمايشگاه منتقل و با دستگاه جذب اتمي مقادير فلزات سنگين ورودي و خروجي اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه در اكثر ستون‌هاي آزمايشي، در ابتداي آزمايش روند جذب افزايشي و در آخر روند كند و حتي كاهشي داشته است. همچنين درصد جذب هر سه فلز سنگين در رزين به نسبت دو جاذب ديگر بيشتر و حدود 90 درصد مي‌باشد. بيشترين درصد جذب براي زئوليت 44 درصد و براي پرليت در حدود 30 درصد بوده است. به‌هرحال در جذب فلزات سنگين عملكرد تيمار‌ها متفاوت بوده است اما به‌نظر مي‌رسد كه تمام تيمارهاي مورد استفاده كارآيي نسبي در جهت حذف فلزات سنگين را دارا هستند.