استحاله مفهوم سوبژكتيو «بازي» در هنرهاي تعاملي با تكيه بر آراء گادامر (پيكره مطالعاتي: چيدمان تعاملي Onde-Pixel به اجرا درآمده در پاويليون يوني كرديت ميلان)

در طول تاريخ حيات فلسفي هنر، برخي از فيلسوفان نظير كانت ، شيلر و ويتگنشتاين از تمثيل «بازي» در تبيين ديدگاه‌هاي فلسفي و زيباشناسانه خود استفاده كرده‌اند؛ اما بيشتر اين انديشمندان بر جنبه سوبژكتيو و ناظر به سوژه تأكيد دارند. دراين ميان، گادامر كوشيد تا جنبۀ مشاركت و درگيري دو طرفه در تجربۀ هنري در يك كل را، با بهره‌گيري از مفهوم «بازي» نشان دهد و از سوي ديگر منظر سوبژكتيو و شناخت‌شناسي مدرن را، در سپهر هنر بزدايد. گادامر براي ملموس ساختن ويژگي‌هاي هستيشناختي بازي نزد مخاطبان، شاخصه‌هاي ياد شده را در بستر هنرهاي نمايشي مطرح كرده است. پژوهش حاضر با هدف امكان‌سنجي گسترش مفهوم بازي در هنرهاي تعاملي، كه در آن رابطه مخاطب و اثر، وارد مرز جديدي از مشاركت مي‌شود، شكل گرفته است. اين تحقيق با بهره‌گيري از روش توصيفيتحليلي و شيوه گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي درصدد است تا نظرات هرمنوتيكي گادامر درباره وجه «بازي‌مند» اثر هنري را بر بستر هنرهاي تعاملي بگستراند؛ از اين‌رو مفاهيم ياد شده را در چيدمان تعاملي Onde Pixel در نمايشگاه سال 2016 ميلان، بررسي كرده و به اين نتيجه دست يافت، آن‌چه از مفاهيم بازي در اثر هنري در آراي گادامر مشهود است، در بستر مفهومي هنر تعاملي نيز قابل تعميم است.