بررسي تاثير روش لخته سازي بر راندمان برداشت زي‌‌توده و محتوي اسيدهاي چرب ريزجلبك Dunaliella salina، جداسازي شده از تالاب ليپار، چابهار

امروزه، ريزجلبك‌‌ها به‌‌ عنوان يكي از منابع مهم براي توليد سوخت‌‌هاي زيستي و محصولات دارويي مورد توجه قرار گرفته‌‌اند. با اين وجود فقدان يك روش كارآمد و اقتصادي براي آب‌‌گيري و برداشت زي‌‌توده آنها يك چالش مهم براي دستيابي به اين هدف است. در انتخاب روش برداشت، مواردي مانند ويژگي‌‌هاي گونـه، ارزش نهايي محصول و ميزان مصـرف انـرژي اهميت دارند. لذا، در اين مطالعه تأثير روش لخته‌‌سازي با تكنيك تغييرات pH در دامنه11-6، با استفاده از هيدروكسيد سديم و كلريد هيدروژن بر راندمان برداشت، چربي و محتوي اسيد‌‌هاي چرب ريزجلبك Dunaliella salina، مورد آزمون قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه با افزودن هيدروكسيد سديم و افزايش pH در دامنه 9.8-8.2 روند لخته‌‌سازي به ‌‌صورت صعودي افزايش يافت و از 18 به 90 درصد رسيد و سپس تا pHمعادل 11، به طور ثابت باقي ماند. در مقابل افزودن كلريد هيدروژن و ايجاد محيط اسيدي تا pH معادل 6 تاثير در تحريك لخته‌‌سازي نداشت. بالاترين ضريب تغليظ زي‌‌توده نيز در تيمار قليايي با pH معادل با 9.8 به ميزان 10 برابر غلظت اوليه (در pH معادل 8.2) مشاهده شد. در مرحله بعد، تاثير تكنيك افزايش pH قليايي بر محتوي چربي و اسيد‌‌هاي چرب زي‌‌توده جمع‌‌آوري شده مورد آزمون بررسي قرار گرفت. در اين آزمايش از تكنيك سانتريفيوژ به ‌‌عنوان شاهد استفاده شد. آناليز‌‌ها نشان داد كه با افزايش pH قليايي درصد چربي و اسيد‌‌هاي چرب زي‌‌توده جمع‌‌آوري شده كاهش يافت. بر اساس نتايج به‌‌دست آمده روش لخته‌‌سازي از طريق افزايش pHبه ميزان 9.8، تكنيكي ساده و نسبتاً ارزان با راندمان بالاست و براي برداشت زي‌‌توده ريزجلبك Dunaliella salina در راستاي اهداف خاص مناسب مي‌‌باشد.