رابطه اركان مدل فعال‌سازي هنجار و انگيزش نسبت به صرفه‌جويي با رفتار صرفه‌جويي برق در خانواده‌هاي تهراني

هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه رفتار صرفه جويي در مصرف برق در سرپرستان خانوارهاي تهراني با هنجارهاي اخلاقي و انواع انگيزش نسبت به صرفه جويي بود. طرح پژوهش حاضر ئوصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري تمامي سرپرستان خانوار شهر تهران در سال 1398 بود. براي نمونه گيري از روش نمونه گيري در دسترس با حجم 366 نفر استفاده شد. ابزار سنجش شامل سوالاتي براي سنجش ويژگي هاي جمعيت شناختي و ويژگي هاي خانه (DHC)، مقياس هاي آگاهي از مشكل (PAS)، اسناد مسئوليت پذيري و آگاهي از پيامدها (AROES)، هنجارهاي شخصي(PNS)، رفتار صرفه جويي در مصرف برق (ESBS)و انگيزش نسبت به صرفه جويي برق (MTSES) بود. تعداد كل گويه هاي برابر با 44 گويه بود. داده ها به صورت برخط و مدادكاغذي جمع آوري شدند. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاري و نرم‌افزارهاي SPSS 25 و Smart PLS 3 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه از بين متغيرهاي جمعيت شناختي تنها وضعيت تأهل با رفتار صرفه جويي در مصرف برق ارتباط دارد. آگاهي از مشكل و اسناد مسئوليت پذيري و آگاهي از پيامدها، با هنجارهاي شخصي رابطه مستقيم و معناداري داشتند و هنجارهاي شخصي هم با صرفه جويي برق رابطه مستقيم داشت. بر اساس يافته ها، آگاهي از مشكل و اسناد مسئوليت پذيري و آگاهي از پيامدها و هنجارهاي شخصي از طريق ميانجي گري نسبي انگيزش با رفتار صرفه جويي در مصرف برق ارتباط داشتند. از بين انواع انگيزش، انگيزش هاي يكپارچه، دروني، همانندسازي شده و درون فكني شده به ترتيب بيشترين رابطه را با رفتار صرفه جويي در مصرف برق داشتند. تحريك انگيزش، سازوكار تبديل مؤلفه‌هاي مدل فعال سازي هنجار به رفتار صرفه جويي برق است.