تأثير آموزش شناختي رفتاري به ‌كمك فضاي مجازي در كاهش كمال‌گرايي و اضطراب دانش‌آموزان نخبه

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش شناختي رفتاري بر كمال‌گرايي و نشانه‌هاي اضطراب بر دانش‌آموزان نخبه ‌به‌كمك فضاي مجازي بود. روش اين مطالعه با توجه به اينكه تآثير متغير مستقل بر متغيرهاي وابسته بررسي مي شود، از نوع طرح­هاي نيمه‌آزمايشي بود. جامعه آماري را دانش‌آموزان نخبه ‌و عادي مقطع متوسطه دوم شهر بوشهر تشكيل دادند كه در سال تحصيلي 96-95 مشغول به‌تحصيل بودند. حجم نمونه در مرحله اول 411 نفر (215 پسر و 196 دختر) بود كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله اي انتخاب شدند. نمونه مرحله دوم 26 نفر از گروه اول با بالاترين نمره كمال‌گرايي و اضطراب بودند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه‌هاي كمال‌گرايي هويت و فلت (1991) و اضطراب بك (1988) بود. آموزش شناختي رفتاري در شش هفته (جلسه 90 دقيقه اي) برگزار شد. بين جلسات هفتگي با كمك نرم افزار واتس اپ (Whats App) تمرين‌هاي خانگي و اشكالات آن‌ها پيگيري مي‌شد. داده ها به كمك نرم افزار SPSS-23 و به روش تحليل كواريانس چند متغيره بررسي شده است. در مؤلفه كمال‌گرايي خودمدار، بين دو گروه تفاوت معناداري وجود دارد (0.001 p). همچنين آموزش شناختي رفتاري به ‌كمك سايبرسايكولوژي، باعث بهبود كمال‌گرايي و اضطراب دانش‌آموزان شد (0.01 p). نتايج بيانگرضرورت توجه برنامه‌ريزان و روان‌شناسان به‌ موضوع كمال‌گرايي و اضطراب اجتماع نخبگاني دانش‌آموزي است. توانايي درمان شناختي رفتاري و نرم‌افزارهاي ارتباطي به‌عنوان وسيله كمك آموزشي در بين جلسات درماني تأييد شد.