كليدواژه :
مولانا , خلق جديد , تجلّي , مرگ و رجعت , زمان
چكيده فارسي :
در مثنوي، تمثيلي آمده است كه در آن مولانا «جسم» را به جوي و «روح» را به آبِ رونده تشبيه كرده است و با اينكه آب، مدام در حال حركت است؛ امّا به نظر ساكن مي‌رسد و مولانا به‌ناگزير توجّه خلق را به حركت و سير خاشاك بر روي آب جلب مي‌كند و اينكه اگر رفتن آب حيات را به چشم سر نمي‌بينند، باري، به چشم دل در جوي و سير نبات تأمّل كنند. در اين تمثيل، اساسي‌ترين انديشه‌هاي عرفاني مولانا نهفته است؛ از جمله: خلق جديد و اينكه سراسر هستي برخلاف ظاهرِ ثابت، پيوسته در حال تجدّد و دگرگوني‌است و هر لحظه «مرگ و رجعتي» دارد. اين آفرينشِ مدام از ديد عارف، حضور دائمي خداوند و نيازمندي هميشگي جهان هستي به حضرت حق را اثبات مي‌كند و اينكه فيض الهي، لحظه‌‌به‌‌لحظه در عالم مادّه جاري مي‌شود؛امّا سرعت اين ايجاد و اعدام و اتّصال دائم ميان عالم بي‌صورت و جهان صورت، هستي را به‌ظاهر ساكن جلوه مي‌دهد. نگارنده در اين مقاله كوشيده است به موضوع خلق جديد يا همان اراده‌هاي متجدّد حق از ديدگاه مولانا اشاره و ارتباط اين مفهوم اساسي را با مفاهيمي چون حركت جوهري، تجلّي، زمان، عالم غيب، نوجويي و نوطلبي عارف بيان كند و به اين نتيجه برسد كه نوشدن حال‌ها و رفتن كهنه‌ها (خلق جديد)، غم و دلتنگي را از ضمير عارف مي‌زدايد و شادي و درلحظه‌زيستن را براي او به ارمغان مي‌آورد.
چكيده لاتين :
Rumi has likened the body to a stream and the spirit to the flowing water in an allegory in his Masnavi. Although water is constantly running, many believe it to be stagnant, and therefore Rumi perforce draws the attention of the readers to the movement of brushwood on water, and if they do not see the passing of life through their eyes, let them reflect on life through their heart. This allegory contains Rumi’s fundamental mystical thoughts, including the new creation and the fact that the whole universe, despite its stagnant and still picture, is being constantly refreshed and undergoes transformation, hence there is “death and recurrence” in every moment. In the perspective of this mystic, this constant creation proves the permanent presence of God, the universe’s constant need of Him and that God’s grace is flowing through the material world each and every moment. But the fast speed of this creation and destruction and the constant connection between the physical and spiritual worlds make the world look stagnant. The author of this paper has attempted to address the new creation or God’s renewed wills from Rumi’s viewpoint. The author has also sought to connect this fundamental concept to concepts such as substance theory, manifestation, time, the Unseen, and the Mystic’s eagerness for exploring novelty and innovativeness. The article concludes that renewal of the present in full flow and the departure of the old removes Mystic’s grief and heartsickness and brings him happiness and a sense of living in the moment.
