پديد آورندگان :
نيسي، اياد دانشگاه خليج فارس، بوشهر، ايران , زارع، ناصر دانشگاه خليج فارس - گروه عربي , بلاوي، رسول دانشگاه خليج فارس بوشهر , پورعابد، محمد جواد دانشگاه خليج فارس - دانشكده ادبيات - گروه عربي، بوشهر ايران , فرع شيرازي، حيدر دانشگاه خليج فارس - گروه زبان و ادبيات عربي
كليدواژه :
ادبيات مقاومت , افغانستان , مكتب تطبيقي آمريكا , سيد ابوطالب مظفري , جابر قميحه
چكيده فارسي :
حوادث ناگوار دوران معاصر در كشورهاي اسلامي باعث گسترش ادبيات پايداري شده است. ادبيات پايداري يكي از گونه‌هاي ادبيات متعهّد است كه با توجه به رويدادهاي اجتماعي و سياسي هر ملت و شرايط تاريخي آن بازتاب و انعكاس متفاوتي در قياس با دوره‌هاي ديگر دارد. در ميان شاعران معاصري كه در اين زمينه اشعار بسياري سروده‌اند، مي‌توان به سيد ابوطالب مظفري كه شاعر افغانستاني مقيم ايران است و جابر قميحه شاعر مصري اشاره كرد. سيد ابوطالب مظفري قسمت اعظم مجموعۀ شعري خود را در بيان پايداري و رشادت مردم افغانستان سروده است. وي در دفتر شعري خود «عقاب چگونه مي‌ميرد؟» به روزگار دشوار و جانكاه ملت افغانستان پرداخته است. جابر قميحه شاعر مصري نيز به‌دليل حضور در مناطق مرزي نزديك به افغانستان و مشاهدة انواع دست‌اندازي و تجاوز نسبت به حريم اين كشور مسلمان و مردمان آن، تعهّد ادبي خويش را در مجموعه‌اي به‌نام «لجهاد الأفغان ... أغنّي» اختصاص داده و از رشادت‌ها و دلاوري‌هاي مردم اين سامان زبان به‌ميان آورده است. اين پژوهش به مقايسۀ تطبيقي انديشه‌هاي مقاومتي اين دو شاعر مي‌پردازد تا از اين رهگذر وجه تمايز مضامين مشترك پايداري آنها را نسبت به يكديگر روشن كند. جابر قميحه به‌عنوان يك شاعر مصري و از زاويۀ نگاه يك شاعر متعهد به ادبيات پايداري افغانستان نگريسته، حال آنكه مظفري خود يكي از مجاهدان حاضر در عرصۀ جهاد مي‌باشد و اين تفاوت در نگرش، زيبايي ادبي دو چنداني به شعرشان بخشيده است. يافته‌هاي اين جستار كه به‌روش تطبيقي و براساس مكتب آمريكايي به وارسي مضامين مشترك در دفترهاي شعري دو شاعر مذكور مي‌پردازد، حاكي از آن است كه جلوه‌هاي مقاومت از قبيل ترسيم رنج و محنت دوران جنگ، روحية مبارزه‌طلبي و جنگاوري، پاسداشت مقام شهيدان، جاماندن از كاروان شهيدان، دعوت به اتحاد و پرهيز از تفرقه، ترويج روحية اميد و خودباوري، در مجموعۀ اشعار آنها از بسامد بسيار بالايي برخوردار است.
چكيده لاتين :
Contemporary undesirable events in Islamic countries have given rise to resistance literature. Resistance literature is one kind of committed literature. Such literature, due to social, political, and historical issues of each nation, has different reflections compared with other periods. We can name Abūtaleb Mozaffari, the Afghan poet residing in Iran, and Jaber Qumayha, the Egyptian poet, as two of the many poets who write in this genre. Sayyed Abūtaleb Mozaffari dedicated the greater part of his book to the resistance and sacrificing of Afghans. He, in his poetry book How an eagle dies?, worked on the distasetful and adverse life events of the Afghan nation. Jaber Qumayha, the Egyptian poet, did so as well because of being in the border areas near Afghanistan and witnessing all kinds of transgressions against the frontage of this Muslim nation. He reflected his literary commitment in his poetry book To the Jihad of Afghans ... I Sing, and wrote about Asghans' bravery. In the present study, the authors have made a comparative comparison of these two poets' resistance ideas in order to illuminate the difference in their common themes of resistance. Jaber Qumayha, as an Egyptian poet, looked at Afghanistan's resistance literature from the viewpoint of a committed poet; However, Sayyed Abūtaleb Mozaffari was present in the jihad as one of the Mujahedin. This difference in viewpoint has added to the literary beauty of their poetry. In this comparative study, we surveyed the common themes of the two poets' books, based on the American school. We concluded that the manifestations of resistance such as the reflection of suffering and hardship during war, the spirit of fighting, the memorial of martyrs, being left behind the caravan of martyrs, inviting to alliance and avoidance of dissension, and cultivating the spirit of hope and self-belief have a very high frequency in these two books.
