توان‌بخشي شناختي رايانه‌اي با و بدون تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه‌اي هم‌زمان دو موضعي تك نيمكره‌اي بر بهبودي بازداري پاسخ در بيماران مبتلا به سكته مغزي

مقدمه: نقص بازداري پاسخ يكي از شايع‌ترين مشكلات بيماران بعد از سكته‌هاي مغزي است. بسياري از مطالعات نشان داده‌اند كه تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه‌اي با افزايش تحريك‌پذيري قشري، قادر به بهبود نقايص شناختي است. هدف: پژوهش حاضر به‌ منظور بررسي تأثير دو پروتكل تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه‌اي همراه با توان‌بخشي شناختي در بيماران مبتلا به سكته مغزي انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با گروه كنترل بود كه از جامعه بيماران مبتلا به سكته مغزي در سال ۱۳۹۵، تعداد ۳۲ نفر (شامل ۲۱ مرد و ۱۱ زن با دامنه سني ۴۰ تا ۶۵ سال) به روش نمونه‌گيري هدفمند براساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شدند. تمامي آزمودني‌ها در قالب گروه‌هاي مورد مطالعه، تحت آموزش تكليف فروت نينجا به عنوان توان‌بخشي شناختي و تحريك الكتريكي مستقيم فرا جمجمه‌اي قرار گرفته و توسط تكاليف توجه پيوسته، فلانكر و توقف هدف مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر با نرم‌افزار ۲۲ SPSS تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه گروه توان‌بخشي شناختي توأم با تحريك فرا جمجمه‌اي دو موضعي در مقايسه با ساير گروه‌ها بهبود بيشتري در بازداري پاسخ نشان دادند ( P≤۰/۰۵) در پيگيري ۸ هفته‌اي نيز گروه توان‌بخشي شناختي توأم با تحريك فرا جمجمه دو موضعي، همچنان عملكرد بهتري در تكاليف مربوط به بازداري پاسخ نشان داد ( P≤۰/۰۵). نتيجه‌گيري: نتايج حاضر نشان مي‌دهند كه استفاده هم‌زمان از تحريك الكتريكي به همراه توان‌بخشي شناختي، نقش مؤثري در بهبود نقايص شناختي دارد.