بررسي رابطه مصرف مواد، سيگار و الكل در كودكان و نوجوانان اقدام كننده به خودكشي

مقدمه: خودكشي كودكان و نوجوانان، از دغدغه‌هاي حوزه‌ سلامت بوده و سير صعودي آن حيطه‌هاي بيولوژي، سايكولوژي و اجتماعي را در برمي‌گيرد. هدف: بررسي خصوصيات دموگرافيكي و ارتباط مصرف‌ مواد، سيگار و الكل توسط والدين و شخص با اقدام به خودكشي در گروه سني ۶ تا ۱۸ سال بود. روش: اين‌ پژوهش به ‌روش مورد-شاهدي در گروه سني ۶ تا ۱۸ در سال ۱۳۹۸ و در شهر سنندج و برآورد حجم نمونه ۴۰ نفر در هر گروه اصلي و كنترل انجام و شيوه نمونه‌گيري تصادفي و بر اساس ترتيب زماني مراجعه به بيمارستان‌ها بوده‌ است. ۴۴ نفر شامل ۲۶ دختر و ۱۸ پسر در گروه اصلي و ۴۲ نفر در گروه كنترل از نظر سن، جنس، سكونت روستا يا شهر همسان‌سازي گرديدند. ابزارها: ۱) چك‌ليست خودساخته ۲) پرسشنامه خودكشي بك. همچنين، اطلاعات وارد نرم‌افزار آماري ۲۲-SPSS گرديد و از ميزان و درصد، ميانگين و انحراف استاندارد براي محاسبه اهداف توصيفي و از كاي‌سكوار براي تحليل اهداف تحليلي استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين سني افراد مورد مطالعه در گروه اصلي ۱۴/۲۹ سال و در گروه كنترل ۱۳/۵ سال بود. در اقدام كنندگان به خودكشي ۱۳ نفر سيگار، ۱۲ نفر الكل و ۷ نفر مصرف مواد و در پدران ۲۸ نفر سيگار، ۱۳ نفر الكل و ۱۰ نفر مواد مصرف داشتند كه‌ با خودكشي فرزند رابطه معني‌دار گزارش ‌گرديد (P ۰/۰۵). بين مصرف سيگار، مواد و الكل توسط مادر با خودكشي فرزند رابطه معني‌‌داري يافت نشد. (۰/۰۵ P). نتيجه‌گيري: فراواني اين‌ مشكل در كردستان و همبودي با مصرف‌ مواد، سيگار و الكل، برنامه‌ريزي و مداخله سياست‌گذاران و مجريان ‌سلامت و امور اجتماعي براي توقف سير صعودي را مي‌طلبد.