اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر حساسيت بين فردي و انعطاف پذيري روان شناختي در دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي: يك مطالعه كار آزمايي باليني

مقدمه: افراد داراي اضطراب اجتماعي از علائمي همچون حساسيت بين فردي و اجتناب تجربه‌اي رنج مي‌برند. يكي از درمان‌هايي كه اخيراً براي اختلالات اضطرابي به كار رفته است، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد است. هدف: اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر حساسيت بين فردي و انعطاف پذيري شناختي در دانشجويان مبتلا به اضطراب اجتماعي انجام شد. روش: در اين مطالعه كار آزمايي باليني شبه آزمايشي، ۲۴ نفر از دانشجويان مبتلا به اضطراب اجتماعي دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه در سال ۱۳۹۷ پس از ارزيابي‌هاي اوليه به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و آزمايش تقسيم شدند. از پرسشنامه‌هاي اضطراب اجتماعي (SPIN)، حساسيت بين فردي (IPSM) و پرسشنامه پذيرش و عمل (AAQII) در سه بازه زماني استفاده شد. تجزيه ‌و تحليل داده‌ها با استفاده از ۲۲ spss و روش تحليل كواريانس تك متغيره و چند متغيره انجام شد. يافته‌ها: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش اضطراب اجتماعي (۰/۴۲)، نمره كل حساسيت بين فردي و زير مؤلفه‌هاي آن (۰/۰۴۹/۹۱). همچنين، افزايش انعطاف‌پذيري روان‌شناختي (۰/۴۳)، در مرحله پس‌آزمون تأثير معناداري داشت. همچنين نتايج در مرحله پي گيري نيز حفظ شد (۰/۰۵ ‌P). نتيجه‌گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند به عنوان يك درمان موج سوم، مي‌تواند مداخله ي كارآمد براي كاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعي و حساسيت بين فردي و همچنين ارتقا انعطاف‌پذيري شناختي در دانشجويان مبتلا باشد.