اثربخشي برنامه‌ي انگيزشي تغيير ذهنيت دوئيك بر جهت‌گيري هدف و هوش موفق دانش‌آموزان تيز‌هوش

مقدمه: نظريه دوئيك به بررسي باورهاي ذهني كه افراد در مورد هوش خود دارند، مي ‌پردازد. باور هاي ذهني كه دانش‌آموزان تيزهوش راجع به هوش خود دارند، مي‌ تواند در هوش خلاقانه، تحليلي و عملي و همچنين جهت ‌گيري هدف آن‌ها تأثيرگذار باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشي برنامه ‌ي انگيزشي تغيير ذهنيت دوئيك بر جهت ‌گيري هدف و هوش موفق دانش‌ آموزان تيزهوش بود. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح آزمايشي از نوع پيش‌ آزمون پس‌ آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري دانش‌ آموزان تيزهوش دوره ابتدايي شهر اصفهان در سال تحصيلي ۹۶-۱۳۹۵ بود. نمونه پژوهش تعداد ۳۰ نفر به شيوه نمونه ‌گيري خوشه‌ اي دو مرحله ‌اي انتخاب و با روش تصادفي در گروه‌ هاي آزمايش و كنترل گمارده شدند. ابزار اندازه ‌گيري آزمون هوش ريون، پرسشنامه اهداف پيشرفت اليوت و مك گيركور و پرسشنامه هوش موفق استرنبرگ و گريگورنكو بود. همچنين جهت آزمون فرضيه ‌ها از آزمون تحليل كواريانس چند متغيره و نرم‌ افزار spss نسخه ۲۴ استفاده شد. يافته‌ ها: يافته‌ ها نشان داد برنامه انگيزشي تغيير ذهنيت دوئيك بر هر چهار مؤلفه جهت‌ گيري هدف يعني تسلط گرايشي (۰/۰۰۱=P)، تسلط اجتنابي (۰/۰۰۱=P)، عملكرد گرايشي (۰/۰۰۱=P)، عملكرد اجتنابي (۰/۰۰۱=P) و همچنين هوش تحليلي (۰/۰۰۳=P)، عملي (۰/۰۰۷=P) و خلاق (۰/۰۴۶=P) دانش‌ آموزان تيزهوش تأثيرگذار بوده است. نتيجه ‌گيري: براساس يافته ‌هاي حاصل‌ شده پيشنهاد مي ‌گردد براي افزايش سطح انگيزش شايستگي دانش‌آموزان تيزهوش از آموزش هوش افزايشي مبتني بر نظريه دوئيك استفاده شود.