سازه‌هاي تصريفي فعل واژگاني خودايستا در گويش كُرْتَه (قلعه‌گنج)

كُرْتَه از جمله گويش هايي است كه گونه هاي آن در شهرستان هاي رودبار جنوب و قلعه گنج در جنوب استان كرمان رواج دارد و از منظر جغرافياي كاربرد زبان، در مرزگاه برخورد گويش رودباري، وابسته به گروه گويش هاي بَشكَردي (=بَشاگَردي) و متعلق به خانواده زبان هاي ايراني جنوب غربي، با گويش بلوچي مكراني از اعضاي خانواده زبان هاي ايراني شمال غربي، واقع گرديده است. لذا به درستي مي توان پيش بيني نمود كه گويش مزبور از منظر ويژگي هاي زبان شناختي نقش حلقه اتصال اين دو خانواده زباني را ايفا مي كند. پژوهش حاضر با اتخاذ رويكردي همزماني، مي كوشد سازه هاي تصريفي موجود در ساختمان فعل واژگاني خودايستا در گونه كُرْتَه رايج در شهرستان قلعه گنج را توصيف زبان شناختي نمايد. براي اين منظور، يك پيكره زباني از طريق ضبط گفتار آزاد و گفت‌وگوهاي 7 گويشور زن و مرد ميان‌سال به بالا و بيسواد بومي گردآوري و تحليل شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد در ساختمان افعال مزبور پانزده سازه تصريفي به كار مي رود كه زير سه عنوان كلي جاي مي گيرند: 1 ستاك (گذشته و حال) فعل؛ 2 سازه هاي پيش‌فعلي: شامل پيش بست فعلي (Ɂ)a، پيشوندهاي نفي، نهي، وجه التزامي، وجه امري و واژه بست هاي فاعلي پيش بستي؛ 3 سازه هاي پسْ فعلي: شامل پسوندهاي گذشته ساز، سببي ساز، استمرارساز، نشانه صفت مفعولي، فعل ربطي اسنادي، شناسه هاي شخصي فاعلي،  واژه بست هاي عامل فاعلي و مفعولي. به علاوه، گويش كُرْتَه در نظام گذشته فعل از ساخت كُنايي دوگانه نيز بهره مي گيرد.