بررسي واژه‌هاي عربي در گويش بستكي

زبان و گويش وسيله برقراري ارتباط و حلقه وصل مردم مناطق همجوار در بسياري از كشورها به شمار مي‌رود. مناطق جنوبي ايران با كشورهاي ساحلي جنوب خليج فارس از ديرباز روابط فرهنگي پررنگي داشته اند كه ازجمله ابعاد اين مناسبات، حوزه زبان و گويش است. گويش بستكي از شاخه زبان لارستاني در جنوب ايران است كه واژگان فرواني را از زبان‌هاي محلي حاشيه‌نشينان خليج فارس وام گرفته است كه نشاني از آن ها در ديگر گويش‌ها و زبان‌هاي ايراني ديده نمي‌شود. مقاله حاضر با روش كتابخانه اي، ميداني و بهره‌گيري از روش بسامدنگاري، با تكيه بر رسانه‌هاي تصويري حوزه خليج فارس، به بررسي تغييرات آوايي و معنايي واژگان دخيل عربي در گويش بستكي پرداخته و ميزان فراواني لغات و اصطلاحات دخيل عربي در گويش بستكي را مشخص كرده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه برخي از لغات و اصطلاحات محلي كشورهاي جنوبي حوزه خليج فارس در گويش بستكي، با تغييرات معنايي و آوايي همراه شده، برخي ديگر به دليل گسترش زبان و رسانه‌هاي فارسي زبان منسوخ شده و برخي ديگر همچنان به قوت خود باقي است. همچنين فراواني واژگاني و اصطلاحات دخيل عربي به ويژه لهجه كشورهاي حاشيه خليج فارس در گويش بستكي قابل ملاحظه است.