نظام مطابقه در گويش شورابي

اين مقاله به نقش شناسه‌هاي فعلي، واژه‌بست‌هاي مطابقه شخصي، ضماير شخصي‌جدا‌‌‌ و‌ روابط نحوي آ‌ن‌ها در نظام مطابقه ‍شورابي، از گونه‌هاي زبان كوهمره‌اي، مي‌پردازد. برپايه دو عامل زمان دستوري فعل و لازم يا متعدي‌بودن فعل، نظام مطابقه در اين گويش به‌صورت‌ دوگانه،‌ يعني فاعلي-مفعولي ‌‌و ‌‌غيرفاعلي-مفعولي ‌است. ‌‌مطابقه فاعلي-مفعولي در فعل‌هاي لازم فارغ از هر زماني و فعل‌هاي متعدي زمان حال صورت مي‌گيرد و  فاعل از طريق شناسه‌هاي فعلي با فعل مطابقه مستقيم دارد. در مطابقه غيرفاعلي-مفعولي كه در فعل‌هاي متعدي مشتق از زمان‌هاي گذشته رخ مي‌دهد، فاعل با فعل مطابقه مستقيم ندارد، ولي از طريق واژه‌بست‌هاي ضميري با فعل مطابقه غيرمستقيم دارد. يكي از ويژگي‌هاي گويش شورابي، وجود دو دسته از واژه‌بست‌ها‌ي فاعلي و مفعولي است كه در برخي موارد به‌‌لحاظ صرفي، نحوي و نقشي از يكديگر متفاوت هستند. واژه‌بست‌هاي نوع اول از نوع بي‌نشان محسوب مي‌شوند، اما نوع دوم نشان‌دار هستند. شورابي در مطابقه فاعلي-مفعولي مشابه فارسي معاصر است، اما در مطابقه غيرفاعلي-مفعولي، با فارسي معاصر تفاوت دارد. مطابقه غيرفاعلي-مفعولي، شامل رده‌هاي سه‌بخشي، كُنايي (كُنايي-مطلق) و غيرفاعلي-غيرفاعلي مي‌شود.