رابطه بين پوسچر كاري و تناسب آنتروپومتريكي در ايستگاههاي كار: مطالعه موردي در چند صنعت بافندگي

The relationship between working posture and anthropometric compatibility with workstations: a case study among sewing operators

زمينه و هدف: طراحي ايستگاه‌هاي كاري متناسب با ابعاد آنتروپومتريك مي‌تواند از پوسچرهاي كاري نامطلوب پيشگيري و ريسك اختلالات اسكلتي عضلاني را كاهش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تطابق آنتروپومتريك ايستگاه‌هاي كاري و ارتباط آن با امتياز پوسچر كاري افراد شاغل در يك صنعت بافندگي انجام گرفت. روش كار: اين مطالعه مقطعي در سال 1399 در يك صنعت بافندگي واقع در استان همدان انجام گرفت. ارزيابي پوسچر ايستگاه‌هاي كاري نشسته و ايستاده با روش‌هاي NERPA و REBA انجام گرفت. ابعاد آنتروپومتريك افراد بر اساس استاندارد ISO 7250 اندازه‌گيري و تطابق آنتروپومتريك افراد با ايستگاه‌هاي كاري آن‌ها مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت بررسي رابطه بين تطابق آنتروپومتريكي و پوسچر افراد از آزمون آماري من-ويتني استفاده شد. يافته‌ها: در اين مطالعه 205 نفر با ميانگين سني 29/31 سال شركت نمودند. پوسچرهاي كاري عمدتاً وضعيت نامطلوب داشته و نيازمند مداخلات ارگونوميكي بودند. در ايستگاه‌كاري نشسته رابطه معني‌داري بين تطابق آنتروپومتريكي با عمق نشيمنگاه صندلي، عرض نشيمنگاه صندلي و ارتفاع پشتي صندلي و امتياز پوسچر كاري مشاهده نشد ولي عدم تطابق آنتروپومتريكي با ارتفاع صندلي و ارتفاع ميز كار رابطه معني‌داري با پوسچر كاري افراد داشت (05/0>p). در ايستگاه‌هاي كاري ايستاده، رابطه معني‌داري بين تطابق آنتروپومتريكي با ارتفاع ميز كار و امتياز پوسچر مشاهده گرديد (05/0>p). نتيجه‌گيري: عدم تطابق آنتروپومتريك با ايستگاه‌كاري عموماً پوسچر كاري را نامطلوب مي‌سازد. با اين وجود، تطابق آنتروپومتريك با ارتفاع صندلي و ارتفاع ميز كار تنها فاكتورهايي با اثر قابل‌ملاحظه بر روي امتياز پوسچر كاري بود. بنابراين، جهت باز طراحي ايستگاه‌هاي كاري توجه ويژه به اين فاكتورها پيشنهاد مي‌گردد.

Background and Aim: Designing workstations in accordance with anthropometric characteristics of employees can prevent awkward working postures and reduce the risk of such disorders. The present study aimed at investigating the anthropometric compatibility of workstations in a sewing company and its relationship with working postures. Methods: This cross-sectional study was conducted in a sewing company located in Hamadan province, Iran. Working postures were assessed in standing and sitting workstations using REBA and NERPA techniques, respectively. Anthropometric dimensions were measured in accordance with ISO 7250 and anthropometric compatibility with workstation was investigated. Mann-Whitney test was used for assessing the relationship between anthropometric compatibility and working posture. Findings: A total number of 205 employees with a mean age 31.29 years old participated in this study. Working postures were mostly in an unacceptable condition and the need for ergonomic intervention was evident. In sitting workstation, there was no significant relationship between working postures and anthropometric compatibility in terms of seat depth, seat width, and backrest height. In contrast, anthropometric compatibility with seat height and desk height were significantly associated with working posture (P<0.05). In standing workstations, a significant relationship was observed between anthropometric compatibility and desk height (P<0.05). Conclusion: Anthropometric incompatibility with workstation generally deteriorated the working postures. However, anthropometric compatibility with seat height and desk height were the ones with a significant relationship with working posture. Therefore, for redesigning workstations the seat height and desk height should be considered first.