سياست‌گذاري خانواده؛ الگوهاي تعامل دولت و خانواده

Family Policy; Models of the Family-State Relationship

كاركرد چندساحتي خانواده در توليد و بازتوليد كنش‌ها، ساختارها،‌ روابط و... و رابطه ديالكيتكي غيرقابل انكار آن با نظام كلان (جامعه)‌ موجب شده تا توجه به خانواده به‌عنوان مهم‌ترين و اولين نهاد اجتماعي تأثيرگذار و تأثيرپذير از تغييرات اجتماعي موضوعيت پيدا كند. بديهي است متولي نظام كلان (دولت)‌ بايد در راستاي تقويت كاركردهاي چندساحتي خانواده، كه به نوعي تضمين سلامت اجتماعي را در پي دارد، تعامل خود را با خانواده هدفدار سازد. سياست‌گذاري خانواده،‌ ضمن مطالعه و بررسي نيازها،‌ اقتضائات و آسيب‌هاي خانواده،‌ به اشكال تعامل دولت و خانواده نيز مي‌پردازد. اين نوشتار درصدد است تا الگوهاي تعامل دولت و خانواده را با توجه به اهميت سياست‌گذاري خانواده، تبيين و تحليل كند. بديهي است كه هر يك از الگوهاي ياد شده، اقتضائاتي را به همراه دارد كه اتخاذ دو يا چند الگو را به صورت همزمان براي دولت در سياست‌گذاري خانواده ناممكن مي‌سازد.

The multifaceted function of the family in producing and reproducing actions, structures, relationships and its undeniable dialectical relationship with the macro system (society) has made attention to the family as the first and most important social institution which is influenced by and affects social changes. To support and reinforce family's functions, however, family – state relationship should be purposeful. Family policy, while studying and examining the needs, and harms of the family, also deals with forms of family – state relationship. This paper attempts to have an explanation on models of the family – state relationship. Each of these patterns are necessitating some specific basics which make it impossible for the state to adopt two or more patterns simultaneously in family policymaking