بررسي تأثير افشاي اطلاعات بر صرف ريسك سهام با توجه به سطح نرخ رشد شركت

هدف: نتايج پژوهش‌هاي تجربي در بررسي رابطه بين افشاي اطلاعات و صرف ريسك سهام تا حدي متناقض بوده است. در پژوهش حاضر، تأثير سطح نرخ رشد شركت بر رابطه بين افشاي اختياري و اجباري اطلاعات و صرف ريسك سهام با هدف توضيح تناقض ذكرشده آزمون شده است. روش: به‌منظور اندازه‌گيري متغير افشاي اختياري اطلاعات از سه معيار به‌موقع‌بودن، دقت و تورش پيش‌بيني سودهاي ميان‌دوره‌اي و سالانه شركت، استفاده شده است. افشاي اجباري نيز با استفاده از دستورالعمل اجرايي افشاي اطلاعات سازمان بورس اوراق‌ بهادار تهران اندازه‌گيري شده است. براي آزمون فرضيه‌ها از اطلاعات 130 شركت‌ پذيرفته ‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، بين سال‌هاي 1389 تا 1397و مدل رگرسيون چندگانه استفاده شده است. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، رشد شركت به‌عنوان متغير تعديلگر،‌ بر رابطه بين به‌موقع‌بودن پيش‌بيني سودهاي ميان‌دوره‌اي با صرف ريسك ضمني و بين تورش پيش‌بيني سودهاي ميان‌دوره‌اي و سالانه با صرف ريسك ضمني، مؤثر است. همچنين، مي‌تواند بر رابطه بين دو معيار تورش و پيش‌بيني سودهاي ميان‌دوره‌اي و سالانه با معيار صرف ريسك مبتني بر ويژگي‌هاي شركت در قالب دوره‌هاي زماني تفكيك‌شده رونق و ركود بازار سرمايه نيز مؤثر باشد. علاوه بر اين، نتايج پژوهش، حاكي از تأثير عامل رشد شركت بر رابطه بين افشاي اجباري و صرف ريسك مبتني بر ويژگي‌ها است. نتيجه‌گيري: رشد شركت به‌عنوان متغيري تعديلگر، بر رابطه بين معيارهاي افشاي اختياري و اجباري اطلاعات و معيارهاي صرف ريسك مؤثر است و مي‌تواند نتايج متناقض پژوهش‌هاي اين حوزه از بورس اوراق بهادار تهران را توضيح دهد. البته توانايي توضيح‌دهندگي، در دوره‌هاي زماني رونق و ركود بازار، متفاوت خواهد بود.