الگوي سنجش قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي بر اساس تئوري ارزش‌گذاري نسبي

هدف: ذي‌نفعان مختلفي مانند سرمايه‌گذاران، تدوين‌كنندگان مقررات و پژوهشگران، بر اهميت قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي تأكيد كرده‌اند، با وجود اين، الگوهاي سنجش تجربي اندكي براي آن معرفي شده است. هدف اصلي اين پژوهش ارائه الگوي مناسب براي سنجش قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي است. روش: با اتكا بر مباني تئوري ارزش‌گذاري نسبي، الگوي سنجش قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي با رويكرد پس‌رويدادي مبتني بر خروجي‌هاي گزارشگري مالي ارائه شده و در اين مسير، از اطلاعات 194 شركت در دوره زماني 1388 تا 1397 استفاده شده است. يافته‌ها: الگوي‎ جديد ارائه شده در اين پژوهش، در مقايسه با الگوي دي‌فرانكو، كوتاري و وردي (2011) به‌عنوان الگوي رايج سنجش قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي، قدرت تبيين بيشتري دارد. در بين پنج نسخه ارائه شده از الگو، بعد از نسخه مبتني بر نسبت قيمت بر سود عملياتي هر سهم كه بر اساس يافته‌هاي آزمون اعتبارسنجي، بيشترين قدرت تبيين را دارد و بهترين الگوي سنجش قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي است، به‌ترتيب نسخه‌هاي مبتني بر نسبت‌هاي قيمت بر سود هر سهم، قيمت بر ارزش دفتري هر سهم، قيمت ابتداي دوره بر سود هر سهم و قيمت بر فروش هر سهم نيز در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفتند. نتيجه‌گيري: الگوي ارائه شده در اين پژوهش با رفع برخي محدوديت‌هاي الگوهاي قبلي، ابعاد جامع‌تري از قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي را مدنظر قرار داده است. استفاده از اين الگو، موجب مي‌شود كه تصميم‌هاي فعالان بازار سرمايه، هرچه بيشتر به‌سمت تحليل‌هاي بنيادي سوق پيدا كند و كارايي كل بازار سرمايه افزايش يابد.