مؤلفه‌هاي اثرگذار در پيشگيري از تخلفات اجتماعي براساس قرآن كريم و روايات اسلامي

زمينه و هدف: تخلفات و آسيب‌هاي اجتماعي از جمله ناهنجاري‌هاي جامعة انساني هستند. اين پژوهش به تعيين، تبيين و اولويت‌بندي آموزه‌هاي قرآني و رواييِ بازدارنده از تخلفات و آسيب‌هاي اجتماعي پرداخته است. بنابراين هدف اصلي اين پژوهش احصاي مؤلفه‌هاي اثرگذار در پيشگيري از تخلفات اجتماعي بر اساس قرآن كريم و روايات اسلامي مي‌باشد. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، در زمرة تحقيق‌هاي توصيفي تحليلي و از نظر رويكرد از نوع آميخته به‌شمار مي‌رود. همچنين در پژوهش حاضر از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري استفاده شد. بنابراين اطلاعات اوليه با مراجعه به اسناد قرآني گردآوري و مفاهيم مورد نياز با روش تحليل‌محتوا استخراج گرديد. با پالايش و طبقه‌بندي مفاهيم، نمودار هندسيِ تعامل مؤلفه‌ها ترسيم شد، و ماتريس قدرت نفوذ و وابستگي مؤلفه‌هاي تحقيق ارائه گرديد. يافته‌ها: در اين پژوهش متغيرهاي تقوا و خودكنترلي به‌ترتيب در ناحية نفوذي قرار گرفتند، كه نشان‌دهندة بيشترين ميزان اثرگذاريِ متغيرهاي يادشده در پيشگيري از تخلفات اجتماعي است. متغيرهاي صبر و بردباري، عدالت و احسان، به سبب داشتن رابطة متقابل با ديگر متغيرها در ناحية پيوندي قرار گرفتند. متغير نظم و انضباط در ناحية وابستگي قرار گرفت كه نشان‌دهندة اثرگذاري حداقلي و اثرپذيري حداكثري آن در مدل پژوهش است. نتيجه‌گيري: بر اساس آموزه‌هاي قرآني و روايي تقوا، خودكنترلي و صلاحيت‌هاي دروني مهم‌ترين مؤلفه‌هايي هستند كه مانع بروز تخلف در اجتماع شده، و رعايت حقوق افراد را در تعاملات ميان‌فردي تضمين مي‌كنند.