تحليل جامعه‌شناختي روايت‌هاي باز اجتماعي شدن (مطالعه موردي‌ ‌زندانيان شاغل در واحدهاي حرفه‌آموزي و اشتغال زندان‌هاي تهران‌)

زمينه و هدف: پژوهش حاضر به منظور ارائه نتايج يك تحقيق عميق در خصوص بازاجتماعي شدن مجرمان تدوين گشته است­. از آنجا كه در اهداف مجازات علاوه برواكنش جامعه در قبال اعمال جريحه‌داركننده، جامعه ­پذيري مجدد مجرمان نيز مدنظر است لذا هدف از اين پژوهش­، تحليل جامعه ­شناختي روايت هاي باز اجتماعي شدن ­زندانيان شاغل در واحدهاي حرفه ­آموزي و اشتغال زندان هاي تهران است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر شيوه اجرا بصورت رهيافت فرود به زمين و طبيعت گرايانه است. جامعه پژوهش را زندانيان شاغل در واحدهاي اشتغال و حرفه­آموزي زندان­هاي تهران تشكيل داده­اند. شيوه نمونه­گيري پژوهش هدفمند بود و معيار اشباع نظري به عنوان معيار اساسي انتخاب نمونه بود. داده­ها با استفاده از مصاحبه، جمع­آوري گرديد و براي تحليل داده­هاي حاصل از مصاحبه­هاي عميق، از تحليل روايت بهره جسته شد. يافته ها: يافته هاي حاصل از جمع بندي مصاحبه ­ها نشان مي ­دهد كه زندانيان مهمترين انگيزه حضور در واحدهاي اشتغال را دوري از انضباط روزانه بندهاي بسته دانسته تا با استفاده از برخي امتيازات از جمله ملاقات و تلفن راحت و در دسترس و نيز مرخصي هاي ماهيانه، دغدغه هاي مربوط به معيشت خانواده را رفع نمايند. نتيجه گيري: برنامه‌هاي حرفه‌آموزي و اشتغال براي زندانيان همواره از بالا به پايين طراحي و اجرا مي‌گردند اين در حالي است كه به‌منظور بازاجتماعي كردن مجرمان، انعكاس علايق و استعدادهاي شغلي زندانيان ناديده گرفته مي‌شود و معناي اين مضمون اين است كه برنامه‌ريزي از پايين به بالا اثرگذارتر خواهد بود. همچنين پرداخت دستمزد و بيمه برابر قانون كار و اطمينان از پشتيباني دولت و مراكز حمايتي، در ايجاد اشتغال پس از آزادي، در كيفيت بازپذيري مجرمان حاضر در برنامه‌هاي آموزش و حرفه‌آموزي زندان‌ها، بسيار حائز اهميت مي‌باشد.