مؤلفه هاي اخلاق حرفه اي در معماري سنتي از منظر استادكار «بهرام اليكي»

يكي از مباحثي كه همواره موردتوجه انسان بوده، مبحث اخلاق مداري در حرفه است كه بر اساس تنوع ايدئولوژي و چيستي اخلاق در جوامع مختلف، داراي تشابهات و الگوهايي بوده است. امروزه در معماري ايران، علي‌رغم حضور الگوها، براي توسعۀ اخلاق حرفه اي و ترويج الگوهاي شاخص، تلاش جدي انجام نگرفته است كه از علل اساسي آن مي توان به عدم كاوش دقيق در شيوۀ كار و منش حرفه اي بزرگان معماري سنتي، به ويژه استادكاران (كه معدود منابع اصيل شفاهي به‌جاي مانده محسوب مي‌شوند)، اشاره كرد. با اين وصف، در پژوهش حاضر، محقق در پي استخراج مؤلفه هاي اخلاق حرفه اي از منظر استاد «بهرام اليكي»، از استادكاران معماري سنتي اصفهان، بوده است. اين استادكار از نگاه دست اندركاران معماري سنتي اصفهان از نظر كيفيت كار و اخلاق مداري، يكي از استادكاران و مرمت‌گران شاخص معماري اصفهان در دورۀ معاصر است. پژوهش حاضر با روش كيفي و با بهره گيري از اسناد كتابخانه اي و مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته در محل كارگاه هاي مرمتي استادكار انجام شده و پژوهشگر پس از انجام مصاحبه ها، به تحليل محتواي كيفي آن‌ها پرداخته است. نتيجۀ اين پژوهش، دستيابي به دو دسته مؤلفه بود : الف) مؤلفه هاي اخلاقي مرتبط با كار و ساخت بنا؛ ب) مؤلفه هاي اخلاقي مرتبط با تربيت شاگرد. توكل به خدا و نفي انسان مداري، تلقي عبادي از كار، اتقان در عمل و پشتكار (در دستۀ الف) و پايبندي به نظام استاد–شاگردي، صرف وقت براي شناسايي استعداد شاگردان، دافعه و جاذبه توأمان در تربيت شاگردان و آموزش جامع اصول كار به شاگردان (در دستۀ ب)، از جمله مؤلفه هاي اخلاقي حرفه اي در معماري سنتي از منظر استادكار اليكي است.